พี่รักเจ้า

พี่รักเจ้ายิ่งกว่าชีวานี้
พี่รักจริงฤดีมิสับสน
มาลัยร้อยรักไว้ใส่กมล
มาลัยหล่นในทรวงดวงหทัย

ขอแค่แนบนวลน้องละอองศรี
ขอแค่นี้เนื้อนวลชวนหวั่นไหว
หากขาดเจ้าชีวิตพี่นี้อยู่ใย
หากขาดใจคงถึงฆาตเพราะขาดนวล

ขอต่อร้อยสร้อยชีวิตจิตพิทักษ์
ขอต่อรักอย่าร้างมิสร่างสรวล
อบไออุ่นกรุ่นกวีที่รัญจวน
อบไออวลละมุนกรุ่นน้องงาม

กลั่นคำพรคำพระที่ศักดิ์สิทธิ์
กลั่นคำพิศสงวนไว้ยามไกลถาม
กลั่นคำหอมมอบชิดลิขิตงาม
กลั่นคำห้ามลืมรักที่ถักทอ

อย่าพะวงหลงลืมเรื่องความหลัง
อย่าพะวังยามไกลใจพี่ขอ
สัญญานะคนดีแค่นี้พอ
สัญญาหนอคิดถึงบ้างที่ห่างกัน

สิริวตี

ค่ำคืนแห่งจันทร์

นึกถึงวันร่วมเคียงเรียงร้อยฝัน
ดังสวรรค์วันเพียงเรียงร้อยใฝ่
มีราตรีค่ำคืนแห่งดวงใจ
ส่องไสวใต้คืนแห่งดวงจันทร์

อยากให้เราสองคนมิห่างหาย
แนบใจกายคล้ายลิขิตมิห่างหัน
ท่วงทำนองถนอมไว้ในรำพัน
สร้างสุขสันต์ห้วงหทัยในรำพึง

เมื่อนิทราพาใจให้คิดถาม
ทุกโมงยามหวามหทัยให้คิดถึง
จันทร์ดวงเดียวกันไหมให้ตราตรึง
ห้วงคนึงยังไซร้ให้ตราตรู

ขอฟากฟ้าดวงดาวช่วยนำส่ง
รักมั่นคงถึงด้วยช่วยนำสู่
แม้เดือนแรมก็หวังเธอยังรู้
ฉันจะอยู่เคียงหวังเธอยังรัก

สิริวตี

ประโลมถามถึงฤดีที่ลึกซึ้ง
ประโลมถึงนงเยาว์ยามเช้า-สาย
ประหนึ่งอาบน้ำทิพย์ชโลมกาย
ประหนึ่งอายคนเย้าที่เฝ้ามอง

จะขอคอยตรงนี้เพียงพี่เจ้า
จะขอเคล้าคู่เคียงแค่เพียงสอง
สงวนงดงามล้ำฉ่ำทำนอง
สงวนเงาตามต้องมิมองใคร

ความรักเอยอย่าหมองดังต้องสาป
ความรักอาบอิ่มจิตพิศมัย
ประทับแทรกหนึ่งทรวงด้วยดวงใจ
ประทับซาบซึ้งไปในนิรันดร์

สิริวตี