หลับตาหนอลืมตาหนอพอรู้สึก
มีสำนึกแค่กะพริบหยิบประเดี๋ยว
ก็ยังดีกว่าลุ่มหลงไร้ปลงเทียว
ก็ยังดีกว่าลดเลี้ยวไร้ทิศทาง
ลมเข้า-ออกบอกกายหายใจอยู่
ลืมลมอยู่เมื่อไรใจออกห่าง
แต่ลืมตนวุ่นวายไม่เว้นวาง
หากอยู่อย่างลืมไปคงไม่ดี
เมื่อกายใจเลิศล้ำทำกุศล
เมื่อภพภูมิหลุดพ้นคนเป็นผี
อาจได้เลือกหนทางสว่างมี
มัจจุราชปรานีได้ชี้เรา
สดับคำธรรมะดุจพระสอน
แทนนิทานก่อนนอนทอนความเขลา
สาธุการกวีธรรมนำบรรเทา
ได้ขัดเกลากล่อมจิตก่อนนิทรา
สิริวตี