เกาขี้กลากแกรกแกรกนอนแบกหมอน
นุ่งผ้าผ่อนคลุมหัวห่มตัวหนา
เป็นไข้หวัดคัดจมูกกินหยูกยา
สิบวันกว่าเฮือกเฮือกหนาวเยือกเย็น

สามวันหาบอาบน้ำเพียงสามขัน
ดวงตะวันอยู่ไหนมองไม่เห็น
อีกสามวันเยี่ยมเยือนคืนเดือนเพ็ญ
สาดกระเซ็นมัวหม่นฝนกระจาย

ปวดฤดีปีไก่ลำไยแย่
ฟ้าปรวนแปรเปลือกช้ำดำเสียหาย
ถนนลื่นลาดชันอันตราย
สงสารควายวัวเท้าเน่าแช่ตม

กอดเข่าจ๋ององุดหยุดว่าจ้าง
หล่อเลี้ยงร่างซีดเซียวเจียวผักขม
เงยอ้าปากอยากเนื้อเหลือแต่ลม
กล้วยดิบบ่มสำรองอีกสองเครือ

สวมชุดเก่าเทาดำเวียนซ้ำซาก
อย่าลำบากซักใหม่ยังไร้เหงื่อ
ยุงตอมใกล้ไต่เหม็นตายเป็นเบือ
กลิ่นหืนหับจับเนื้อมะเขือลิง

เกาขี้กลากแกรกแกรกนอนแถกเหงือก
ลุกสวมเกือกไปวัดหัดฉาบฉิ่ง
ถอดในนอกออกกายว่ายน้ำปิง
สุขสุดฟินปีนตลิ่งเต้นทิงนอย

 

รพีกาญจน์

ตื่นตอนเช้าแช่มชื่นยืนเกาก้น
มองเมฆฝนลอยมาฟ้าหม่นนั่น
ให้แสงสายฉายสางบ้างเทวัญ
ดูดิ๊คันคะเยอเผลอเกาตน

จิตลอยล่องท่องไกลไร้จุดหมาย
จุดสุดท้ายที่หวังยังสับสน
แม้ชีวิตมิสิ้นจำดิ้นรน
เกิดเป็นคนแรงมีอยู่จะสู้โว้ย

 

 

ก็นั่งเนิ่นนานหน่อยจึงพลอยช้ำ
เกิดรอยจ้ำเจือจูนนูนเป็นสัน
นวมเก้าอี้นี้เน่าเกาทั้งวัน
มาแอบดูทำไมนั่น  ทำฉันอาย

อุ่ย....มะเห็นว่าแอบดูอยู่

เลยทำตามคำแนะแวะตลาด
ลุกพรวดพลาดรีบลนจนซิปปริ
เอามือปิดบิดเดินทำเพลินนิ
อุ๊ย..หอมฮิกลิ่นเด่นแป้งเซนลุกซ์

ครั้นถึงบ้านหันย่องเข้าห้องหับ
ปิดตูปั๊บแป้งโปะโอ๊ะกระตุก
เย็นหวิววาบวาบหวิวสยิวซุก
นั่งจุ้มปุ๊ก...เย็นแว้บ..แสบจนยัวะ

 

จ.ข.ก.ท.มาเห็นเผ่นตั้งหลัก
ถึงชะงักเรดติ้งวิ่งกระฉูด
เจอะคนบ้าพาไปซะใกล้นู้ด
นั่งหน้าบูดเป็นงงคงแทบช็อค

 

ผู้ได๋...ทำกระทู้อ้ายพีเสียนี่...

เจ้าของกระทู้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์กลับหัวอยู่เลยค่ะ...อิอิ

 

นั่นล่ะความสามารถเฉพาะตัวของอ้ายรพี

อยากอ่านหนังสือกลับหัวเก่งแบบนั้น น้องวตีต้องกินกล้วยเยอะๆนะจ๊ะ

อ้ายรพีกินทู้กกกกวันมื้อละหวีแน่ะ

 

อ่ะดูกันชัดๆไปเล้ย