...กลอนก่อสร้าง...
กลอนก่อสร้างเขียนมาเพราะว่ารัก
แม้นประจักษ์เขียนไปคำไม่หวาน
ทิ้งระยะห่างเหินจนเนิ่นนาน
จนถ้อยขานแข็งกระด้างมิต่างตน
มิค่อยว่างอย่างเขาแนบเนาสื่อ
ด้วยสองมือใช้แรงทุกแห่งหน
จับจ้องจอมากหลายก็อายคน
ด้วยความจนทนไปพอได้กิน
ก็มีบ้างว่างงานเหนื่อยอานหลับ
มิเคยนับเวลาร้างลาศิลป์
ครูอาจารย์เรียกหา..น้ำตาริน
กลับคืนถิ่นมิไหวต้องใช้แรง
และพอได้สื่อสารมิตรงานเขียน
คอยจุดเทียนส่องทางอย่าร้างแสง
เจียดเวลาเร่งรัดรีบจัดแจง
เขียนแสดงตัวตนอยู่หนใด
กรรมกรก่อสร้างทางถนน
แต่เป็นคนรักหลงอย่าสงสัย
กาพย์ฉันท์โคลงกลบทเขียนจดไป
ระบายใจใส่กลอนออดอ้อนเคย
ขอได้โปรดเมตตาปัญญาด้อย
ความรู้น้อยวันนี้พาทีเผย
คนก่อสร้างอักษรขอนอนเกย
อ้อมอกเอ๋ยมีไหมกอดให้จริง.
พิณจันทร์
๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐
...
วางกลอนในมือถือใส่รูปภาพไม่เป็นค่ะ
