~น้อยใจ หนาวไม่มา~

~น้อยใจ หนาวไม่มา~

คืนฝนตกหมกไหม้หนาวใจสั่น
ค่ำคืนผันเปลี่ยนไปหนาวใจหม่น
ค่ำคืนเหน็บเจ็บเนื้อหนาวเหลือทน
หนาวเหน็บจนฝนเหน็บว่าเจ็บใด

ก็เพราะหนาวคราวใหม่ผ่านใจเจ็บ
หนึ่งทรวงเหน็บเก็บหนาวเคยร้าวไหว
หนึ่งทรวงเอ๋ยเคยคุ้นอบอุ่นใจ
หนึ่งทรวงในให้หนาวทุกคราวเคียง

ค่ำคืนฝนตกกราวจนหนาวสั่น
หนาวใจจันทร์กลั่นจินต์หมดสิ้นเสียง
ค่ำคืนหนาวคราวนี้ขอมีเพียง
ดาวเดือนเรียงเคียงอุ่นหนาวคุ้นคลาย

หากแต่คืนฝนตกวิตกหนาว
เม็ดฝนกราวร้าวดักดั่งรักหาย
ฝนตั้งเค้าเหงาตั้งมาฝังกาย
นึกยังอาย..ชายเขาสิ่งเราเป็น

บางคืนฝนไม่ตกวิตกหวั่น
หนาวคืนนั้นพลันปกวิตกเห็น
หนาวกายสั่นยะเยือกสุดเยือกเย็น
ชะเง้อเพ็ญส่องทางสุดทางคอย

คืนฝนตกหมกใจจนใจสั่น
หนาวคืนหันสั่นเทาจนเหงาหงอย
แค่เสแสร้ง..แกล้งอำ น้องสำออย
หนาวเพราะน้อย ใจพี่ สุดที่รัก.

พิณจันทร์
๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~น้อยใจ หนาวไม่มา~ (อ่าน 13246 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้