กรวดน้ำร่ำลา

นับจากวันสัญญาจะมาขอ
ให้น้องรอนานเกินหรือเมินหนี
นับเวลาเลยหมายก็หลายปี
หรือชายมีรักใหม่หลอกให้คอย

หากสงกรานต์นี้หนาไม่มาพบ
น้องคงลบวันเก่าเคยเหงาหงอย
และคงลบดาวเดือนที่เลื่อนลอย
โค่นกออ้อยสิ้นหวานเคยผ่านทาง

นับจากวันนั้นหนอจะขอแต่ง
ผลัดหลายแล้งเกินทนฟ้าฝนห่าง
ปลูกฃบาคอยอยู่ทัดหูนาง
ชายมิวางมือเด็ดกลีบเล็ดโรย

ถึงกระนั้นก็ยังมิพลั้งเผลอ
แม้ละเมอใส้กิ่วยามหิวโหย
ยังอัดอั้นตันใจไม่โอดโอย
มิกอบโกยหวานอื่นมาชื่นชม

นับจากนี้พี่จ๋าไม่มาเห็น
จะลบเพ็ญส่องฉายด้วยอายขม
หากแม้นมีตะเกียงฉายเสี่ยงลม
จะออมอมแสงน้อยค่อยค่อยบัง

สิ้นสงกรานต์ปีนี้ขอมีใหม่
หากมีใครมาถามสร้างความหวัง
หากแม้นถามชายเก่าเผาหรือยัง
จะเชิญนั่งกรวดน้ำร่วมอำลา

พิณจันทร์
๑๓ เมษายน ๒๕๖๑

ขอโทษด้วยน้องจ๋าที่ลาหาย
ด้วยร่างกายเจ็บช้ำระกำหนา
ใช้หลบลี้หลีกหนีน้องพี่มา
ต้องให้ยามากมายเป็นไข้ซม

ด้วยมะเร็งโรคร้ายอาจตายสูญ
ต้องอาดูรตรมจิตคิดไม่สม
อยากสู่ขอน้องยามาเชยชม
แต่อาจตรมเพราะโรคร้ายตายเอวัง

หมอจัดยาฉีดกินทั้งสิ้นหมด
มีกำหนดพบพานงานแพทย์หวัง
แต่ร่างกายไม่ไหวใจก็พัง
อนิจจังสัญญาไว้อาจให้ลา

มองคนดีมีรักประจักษ์จิต
อย่าได้คิดถึงพี่ที่แสนล้า
คนที่ดีปกป้องน้องแก้วตา
ให้เขามาคุ้มครองพี่ต้องไป

“มันแกว”