เธอ

แป้งสีนวลอวลอบกลบรอยช้ำ
ชุดสีดำบางเบาแนบเคล้าร่าง
บรัชออนแต้มแก้มปลั่งยังผิวนาง
พรมน้ำหอมกลิ่นบางอย่างเลื่อนลอย

ลิปสีสดจรดพริ้มริมฝีปาก
ความลำบากลากไว้ไม่อาจถอย
คราบแผลบาปอาบร่างมิร้างรอย
คือสิ่งคอยย้ำเตือนเชือดเฉือนมาน

สางผมยาวละไมดุจไหมอ่อน
ภาพสะท้อนเบื้องหน้าตาประสาน
เธอมาจากที่ไหนไยดักดาน
สิ่งที่ทำคืองานหรืออันใด

ดอกไม้หอมยอมขายคล้ายสินค้า
เป็นดาราข้ามคืนขื่นเพียงไหน
หลากผู้คนล้นเห็นความเป็นไป
ต่างเห็นใจนางบาปอาบราคิน

ยื่นมาเถิดเห็นใจให้ผู้ทน
แต่ไร้คนเคียงใจให้ถวิล
ยังไม่ถึงค่าเพชรแค่เศษดิน
รอยมลทินมิลบหรือจบมัน

ปาดน้ำตาหายใจลงให้ลึก
เก็บผลึกสังเวชสุดเขตฝัน
อนาคตที่เห็นเป็นทางตัน
ไร้ตะวันชีวิตชี้ทิศเดิน

< ผู้หญิง >

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เธอ (อ่าน 13395 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้