...อ่อนใจมิใช่อ่อนแอ... โดย รามสูร อักษรสยาม..

...อ่อนใจมิใช่อ่อนแอ...

เป็นนักกลอนยืนแกร่วอยู่แถวหลัง
ฝีมือยังไม่แจ๋วเหมือนแถวหน้า
ไม่ไดัเป็นกวีมีหน้าตา
...ยังเกาะขาเกาะแข้งแห่งกฎเกณฑ์

ไม่ละเมิดกรอบกฎบทบังคับ
ยังยึดจับเอาไว้ให้หลานเหลน
แต่ก็คล้ายไม้หลักปักขี้เลน
มีโอนเอนอ่อนข้อพอประมาณ

แต่เรื่องเสียงท้ายวรรคยังหนักแน่น
มิยอมให้ผิดแผนสิ้นแก่นสาร
"เสียงตรีท้ายวรรคสอง"ไม่ต้องการ
เห็นอยู่บานตะไทในกวี

คนเขียนกลอนต้องมั่นฉันทลักษณ์
ยึดเป็นหลักเอาไว้อย่าหน่ายหนี
ยืดหยุ่นกันได้บ้างในบางที
แต่ข้อที่สำคัญต้องมั่นคง

ท้ายวรรคหนึ่ง-สอง-สามตามด้วยสี่
กฎเขามีอย่างไร?อย่าได้หลง
ต้องศึกษาต้องฝึกให้ลึกลง
ถูกต้องตรงตามที่เขานิยม

มิใช่สักแต่ว่า...กูจะเขียน
เข้ามาเปลี่ยนเพี้ยนผิดยังคิดข่ม
ว่ากูเป็นกวีมีคนชม
แล้วมาล้มกฏกลอน...เฮ้อ!อ่อนใจ.../

...รามสูร อักษรสยาม...
ชมรมนักกลอนอักษรสยาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...อ่อนใจมิใช่อ่อนแอ... โดย รามสูร อักษรสยาม.. (อ่าน 6041 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้