ชื่อบทกลอน : วันไม้เท้าขาว 27 สิงหาคม 2012


*  กล่าวก้อง ไม้เท้าขาว      บอกเรื่องราว ผู้พิการ
ทุกข์ท้น สิยาวนาน             บ่ใครขาน สานเมตตา

*  เร่งตื่น ตระหนักรู้            แล้วก้องกู่ กรุณา
ปันแบ่ง อย่าหยุดช้า         โลกโสภา ด้วยช่วยกัน

*  พิการ หนวกบอดใบ้        โทษเทพไท้ โทษกรรมทัน
หลีกหลบ ลด "รัก" พลัน      กิเลสนั้น ทับท่วมตน

*  กล่าวก้อง ไม้เท้าขาว      บอกเรื่องราว ชีวิตคน
ทุกข์ลด รอด-หลุดพ้น        "ต้อง" กายกมล มั่นทางธรรม

 

ผู้พิการ..ขานให้เข้าใจว่า
มีกายา ไม่ถ้วน ล้วนระส่ำ
คือสามารถ อาจมีที่งานทำ
แต่กายช้ำ ไม่เหมาะ เฉพาะงานเลย

พิการใช้ ในงาน ราชการสื่อ
แยกออกคือ ให้รัฐ ปฏิบัติเผย
สวัสดิการ ช่วยเหลือเผื่อแผ่เกย
เสริมชดเชย รายได้ หาไม่พอ

คนพิการ เดี๋ยวนี้ มีสามารถ
ทั้งฉลาด ศึกษา ปริญญาต่อ
แต่ก็มีตกสำรวจที่ยังรอ
แบ่งปันขอ น้ำใจ ไทยด้วยกัน

ไม่อยากเรียกคนพิการเขียนอ่านเขิน
ที่เราเดินเห็นอยู่หลายครูนั่น
สอนหนังสือก็เห็นเป็นจำนรรจ์
ขออภิวันกราบครูผู้พิการ

พิณจันทร์จ้าาาา
 

โอออยยย..กว่าจะเขียนได้เขียนจบค่ะยากมากๆสำนวนนี้
ไม่เหมือนเขียนกลอน รัก อกหัก รักคุดเล้ยยยย ค่า ฮ่าๆ

ต้องขอขอบคุณครับที่พยายาม "น้ำใจดี เป็นที่หนึ่ง" ครับ

ที่มา

....โบราณร่ำ น้ำใจดี เป็นที่หนึ่ง
ความคิดซึ้ง พึงปรับ อันดับสอง
สมรรถภาพสาม ความรู้สี่ เกียรติห้ารอง
ส่วนเงินทอง ควรนับ อันดับปลาย

=====

ขอแบ่งปันหน่อยนะครับ

ถึงวันนี้ เพื่อนๆ คงทราบกันแล้วว่า
"ไม้เท้าขาว" คือ เรื่องราวผู้พิการทางสายตา
จึงขอแบ่งปันประสบการณ์ที่รับรู้มา

๑ ที่โบสถ์แม่พระฯ ดินแดง มีกลุ่มผู้พิการทางหูร่วมพิธีกรรม ที่น่าประทับใจ คือ เขามีผู้ใช้ภาษามือ
สื่อความตลอดพิธี     เราน่าจะช่วยกันจัดให้มี ผู้ใช้ภาษามือ เช่นนี้อย่างทั่วถึงในทุกการสื่อสาร

มีโอกาสหนึ่งได้พูดคุยกัน พวกเขาบอกว่า
หากพวกเขาข้ามถนนซึ่งไม่มีสะพานเดินข้าม และต้องข้ามคนเดียว เขาเครียดมากๆๆ เพราะ
เขาจะไม่ทราบว่า มีรถมาอีกด้านหรือไม่

๒ มีผู้พิการทางสายตากลุ่มหนึ่ง เขาพิการแบบ มุมมองแคบมาก (ไม่มืดบอดหมด) คือเห็นแค่มุมตรงแคบๆ
ผมมีเพื่อนเป็นอาจารย์คนหนึ่ง อาจารย์และนักศึกษาที่ไม่รู้จักเขาดี มักเข้าใจผิด หาว่าเขาหยิ่ง
เมื่อทักทาย หรือเคารพ กลับเดินผ่านไปเฉยเลย

๓ ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ เห็นผู้พิการยันไม้เท้ารอรถ เมื่อรถมาถึง เกิดอะไรขึ้น ???
เขาได้ขึ้นรถเป็นคนสุดท้ายครับ

ขอบคุณครับ