ยังอยู่ยองปล่องเปลวความเลวร้าย
ยืนยิ้มพรายฝีมือลืออสูร
โพล่งพล่อยไฟไหม้มอดหมดกองกูณฑ์
ดื่มอาดูรจมเศร้าเหย้าพังภินท์
ยิ่งลมบ้าพายุสุริยะ
ควันคลุ้งคละเป็นจุลฝุ่นคลุ้มคลั่ง
โถมกระแทกแหลกรานพานพลัง
แถมบดบังแสงร้อนย้อนเยือกเย็น
ปากเป่าเสกเมฆมนต์คลุมบนทั่ว
ดำมืดมัวห้องหับดับไม่เห็น
ฝนตั้งเค้าเช้าสาดซ่ากระเซ็น
ข่มลำเค็ญส่ำสัตว์วิบัติวาย
เกิดหนาวเหน็บเจ็บป่วยระทวยทุกข์
คืนความสุขชั่ววันพลันสลาย
เลือนตามลมซมหินซึมดินทราย
สู่ส่วนปลายจำเพาะรับเคราะห์กรรม
เกิดข้าวยากหมากแพงคลองแห้งขอด
สองมือสอดกอดเข่าเฝ้าครวญคร่ำ
เลิกสัญญาว่าจ้างสร้างงานทำ
ส่วนรวยช้ำถูกทุบทุนดิ่งดาน
ยังอยู่ยองปล่องเปลวความเหลวไหล
จงรวมใจหนึ่งเดียวเป็นเกลียวก้าน
แก้มหันต์ปัญหาวิชชามาร
เพื่อลูกหลานศาสน์กษัตริย์รัฐดำรง
รพีกาญจน์
