แม่..ให้เสมอ..
......
คนเป็นแม่มิห่วงใยคงไม่ได้
มิใส่ใจ..ลูกเต้า..คงเศร้าจิต
คำว่าแม่..มีแต่ให้ทั้งชีวิต
ลูกหลานจะถูก-ผิด..คิดอภัย
..
มิมีแม่..คนไหนเกลียดชังลูก
ความพันผูก..ปลูกฝังก่อนตั้งไข่
ก่อนจะคลอด..ด้วยซ้ำ..จำเอาไว้
เป็น..ก้อนเนื้อจำได้...ใจก็รัก
....
เหตุผลคำว่าแม่...มีตลอด
มิคิดหนีเอาตัวรอดแต่ปกปัก
มิคิดหนีภาระเฝ้าฟูมฟัก
ไม่คิดผลักจากอกรกชีวิน
..
ตอนเป็นลูก.ไม่รู้สึกรู้สา
พอเลื่อนขั้นเป็นมารดา..จึงรู้สิ้น
ใจของแม่..กว้างกว่าผืนแผ่นดิน
เย็นกว่ากระแสสินธุ์...สูงเสียดฟ้า
....