...ด้อยศิลป์จินตนา...
๐ ด้วยรู้ดีมิสมบรมศิลป์
งามระบินสูงศักดิ์เทียมปักษา
เรานั้นเป็นถ้อยหักดั่งผักปลา
มิสามารถปรารถนาเทียมฟ้าจร
๐ แค่แหวกว่ายสายศิลป์โรยรินพื้น
แลชมชื่นตมปลักงานอักษร
แค่เพียงขานมวลหมู่ปลาปูคอน
แลดินดอนด้านด้านลำธารมี
๐ คงมิกล้าแหวกว่ายถิ่นสายฟ้า
แค่เพียงมาแอบซ่อนอักษรศรี
หากแม้นเห็นเป็นงานหวานพาที
แค่ผักชีอ้อยตาลมาหว่านโปรย
๐ หากแม้นเห็นเดินแยกทางแปลกใหม่
ด้วยตั้งใจงามแสงเคยแห้งโหย
แม้นรู้ดีถ้อยแสงน้อยแรงโรย
บางโอดโอยคืนค่ำระส่ำเรือน
๐ ด้วยปัญญาน้อยนิดยังคิดสู้
ชะเง้อดูถ้อยศิลป์กวินเฉือน
ยินสังคมฟ้างามอร่ามเดือน
มิใช่เดือนดาวสวยอย่าอวยจินต์
๐ ด้วยมิสมคมคำงามล้ำเลิศ
กลับบ้านเกิดเถิดหนาจงอย่าผิน
เมื่อต่ำต้อยน้อยค่ามาจากดิน
กลับคืนถิ่นอาศรม อารมณ์กลอน
.
พิณจันทร์
๑๑ มีนาคม ๒๕๕๘
