.ตักที่ไร้ไออุ่น
.
เอ่ยคำ ค่ำแล้ว แก้วตาพี่
พจนีย์ ส่งกลอน ให้นอนฝัน
อย่าลืม คะนึง คิดถึงกัน
อย่าผัน แปรเปลี่ยน เพี้ยนดวงใจ
.
สายลม พัดปลิว ผ่านผิวน้อง
นวลร้อง คิดถึง คะนึงไหม
อย่าลืม เอ่ยคำ แล้วจำไป
ฝากลม ส่งให้ ถึงใจมา
.
คืนนี้ จันทร์เพ็ญ เห็นเด่นชัด
จรัส ฉายแสง สำแดงหนา
นวลผ่อง รองเรือง เมลืองตา
เจิดจ้า สะท้อน ก้อนดวงดาว
.
นิทาน น้องเล่า เย้าทรวงนัก
เหมือนรัก ใส่ใจ ไว้ในหาว
คอยส่อง เปล่งแสง แรงเพริศพราว
สุกสกาว แพรวระยับ สลับดวง
.
กระต่าย หมายจันทร์ พี่นั้นรู้
ดนู รักจริง หญิงที่ห่วง
แม้หาก ตรอมตรม ไม่สมห้วง
กาลล่วง ผ่านนั้น ไม่ผันแปร
.
คำหยอก คำเย้า เจ้าหยาดฟ้า
เมฆา ยังหมอง มองดูแย่
แต่พี่ ยังขอ รอแทคแคร์
เพียงแค่ นวลปราง ไม่ห่างกาย
.
หลับลง ตรงนี้ เถอะที่รัก
ตรงตัก ไม่อุ่น ละมุนหลาย
แต่มัน รักเธอ เยอะมากมาย
ละม้าย ชีวิน ดับสิ้นมาน
.
อย่าลืม คิดถึง ฉันบ้างนะ
ฉันจะ เล่ากลอน นอนฝันหวาน
ให้เธอ ได้ฟัง ยังสะท้าน
ไพศาล เพียงนั่น ฉันรักเธอ
.
หมาป่าเดียวดาย
.