บวชแก้เคล็ดเจ็ดวันก่อนพรรษา
สืบชะตาอายุลุประสงค์
หกสิบสองครองร่างเยื้องย่างลง
ผีป่าดงเจ้ากรรมกระทำเวร

เคยเชือดไก่ไล่หมาด่าหัวเจ๊ก
เกกมะเหรกคุยโวไฮโลว์เล่น
สูบบุหรีดื่มเหล้าฮาเช้าเย็น
ล้อพระเณรแลบลิ้นทำปลิ้นตา

เก็บเชือกได้ไม่ดูหมูมาด้วย
กลัวความซวยเสียดายขายเขาฆ่า
เข้าห้องผิดคิดดอมหอมภรรยา
แจ้งสางซาตาเห็นเป็นน้องเมีย

เอ่ยชีวิตผิดพลั้งยังไม่หมด
ไม่ได้จดจำทั่วสิ่งชั่วเสีย
นึกว่าแล้วกันไปไม่ต้องเคลียร์
โง่งัวเงียมะโหกโรคลุกลาม

วอนสมหวังตั้งจิตอธิษฐาน
บุญบันดาลนมัสไตรรัตน์สาม
ขอช่วยดลพ้นโพยภัยคุกคาม
ทุ่มโมงยามสุขสถิตนิจนิรันดร์

 

รพีกาญจน์

มะโหก - ริดสีดวงทวาร

หกสิบสอง ครองผ้า หน้าแห้งเหี่ยว
จะหมุนเลี้ยว เดินหน้า ซ้ายขวาหัน
ถดถอยหลัง นั่งแช่ แย่ยักยัน
คิดทั้งวัน เกาสะดือ ตูคือใคร

พลิกใบลาน อ่านธรรม คลำหาแว่น
จะขึ้นแท่น ธรรมาสน์ ญาติชักถู
ฟันฟางหลุด น้ำลาย ไหลพรั่งพรู
เอียร์เสียบหู เพิ่มเสียง ช่วยการฟัง

ย่างก้มหน้า มองดิน บิณฑบาต
หน้าตลาด ผู้คน เดินคับคั่ง
ชายตาแล แม่ค้า พาจังงัง
เราเคยนั่ง ขายหมู เคียงคู่กัน

จึงรีบก้าว สาวเท้า จ้ำเข้าวัด
คลายอึดอัด เปลื้องผ้า ตั้งหน้าฉัน
พออิ่มปั๊บ พับร่าง นอนกลางวัน
สมภารลั่น พระเณร เถรกวาดลาน

พื้นซีเมนต์ เย็นยื่น ลื่นหกล้ม
ยินญาติโยม ชายหญิง วิ่งกันพล่าน
นึกว่าจะ พยุง พยาบาล
หลวงเตี่ยท่าน กะเผลก เลขอะไร

เกรงจะบวช อีกที จีวรหมอง
หกสิบสอง ครองผ้า ท่าไม่ไหว
ปฏิบัติ ที่บ้าน ญาณกว้างไกล
คอยรับใช้ เนื้อทอง และน้องเมีย

 

รพีกาญจน์