ขอบคุณ ฟากฟ้า....
....
ห้าสิบปีกว่ากว่า..ถูกกักขัง
ด้วยพลัง..ความรักหนักหน่วงยิ่ง
ด้วยภาระล้นหลาก..มากมายจริง
ด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง..เหนือบรรยาย
....
ดาวลูกไก่ทั้งเจ็ด..คือดวงจิต
เจ็ดชีวิตต้องพึ่งพา..ฝ่าจุดหมาย
เจ็ดชีวินต้องกินอยู่..สุขสบาย
เจ็ดชีวี..ที่เรียงราย..รอบกายเรา
....
ต้องเดินหน้าตลอด..ไม่ลดละ
ไม่ปล่อยปละครอบครัว..ต้องปัดเป่า
ไม่ทอดทิ้งครอบครัว..ต้องบรรเทา
ต้องปลอบโยนพวกเขา..ทีละคน
......
ขณะนี้มีฝัน..แสนบรรเจิด
หลายสิบปีเพิ่งเกิดกำเนิดหน
หยิบปากกา..สมุด...ดุจใจตน
เริ่มคิดค้น..ต้นสายหาปลายทาง
..
ไม่เคยคิดเคยฝัน..มีวันนี้
วันที่ฟ้า..โสภี..สีพราวพร่าง
วันที่ใจย่อยยับ..แลอับปาง
เริ่มมีแสงสว่าง..กลางเงื่อนเงา
..
สวรรค์เจตนา..เสริม..สิ่งสุข
ฉุดดึงมือเราลุก..สลัดเศร้า
ผลิกความฝันเคยร้าง...เคยสร่างเซา
อยากกระซิบเบาเบา..เหงาเลือนราง
..
...
ขอบคุณฟากฟ้า
รู้สึกมีความหวัง
