วันนี้ บ้านฉัน มีแมว...
....
บ้านของฉันอยู่แถวแถวกลางซอย
เดินเข้าไปนิดหน่อยก็ใกล้ถึง
เหลือบเห็นแมวหางยาว..ขาวน่าดึง
ต้องตะลึงมันยืนจ้องตาเรา
....
นั่งยองยองกวักมือเรียกเหมียวเหมียว
มันวิ่งเชี่ยว..ไปมาทำตาเศร้า
เขยิบขา..วางบนแขนเบาเบา
เจ้าคงเหงาหรือหิว..แน่แน่เลย
....
ตกลงบ้านเจ้าอยู่ไหนฉันถาม
กระโดดข้ามฝ่าเท้ามองตาเฉย
ใครทิ้งแก..บอกกล่าวเล่ามาเอย
รึเจ้าของเฉยเมย...ไหนลองเคลีย
....
ขยบก้นลุกไปเปิดประตูบ้าน
หยิบเอาจานสังกะสีลายเสีย
ข้างบูดเบี้ยวแถมบิ่นด้วยแดดเลีย
เทข้าวเกลี่ย..ขยำกับเนื้อปลา
...
 เปิดก๊อกน้ำ..ใส่ถ้วยใบบู้บี้
วิ่งหางชี้..ลุกลนชนแข้งขา
นั่งแล้บลิ้นกินข้าวสบายอุรา
มันเงยหน้า...เอียงคอแล้วแหงนมอง
...
แม่มีไหม..บอกมาสิเจ้าเหมียว
แกหลงหรือหนีเที่ยว..ไหนเจ้าของ
อยู่นี่ไหมกินอิ่มข้ารับรอง
ส่งเสียงร้องเหมียวเหมียวอยู่นมนาน
....
เรารักแมวตั้งแต่อายุห้าขวบ
ช่างประจวบเหมาะเหม็งอุ้มเข้าบ้าน
มือลูบหัว...เขี่ยหูดูสำราญ
รักแมวจริงจริงสาบานสุดหัวใจ
...