..เท่าไหร่ก็ไม่พอ..
.
หากชีวิตล้มลงอยู่ตรงหน้า
หมดปัญญาเดินไปมิไหวหนอ
ลำพังเขาก็ยากลำบากพอ
คงมิรอคนอื่นกล้ำกลืนเคย
.
ทุกวันนี้ที่รู้เพียงอยู่รอด
ไฟทรวงมอดดับลงก็คงเฉย
คงมิกล้ายื่นมือยื้อยุดเกย
โอ้อกเอ๋ย..เผยไปก็ไม่ดี
.
หากินได้ประทังก็ยังว่า
สิ่งได้มาปันแบ่งตะแคงผี
ก็มิเห็นมากมายหาได้มี
ปันคนที่เดือดร้อนนั่นก่อนใคร
.
จะเอาแต่สบายมิอายหรือ
คอยแบมือกอบกำทั้งทำไหว
จะกอบโกยแต่ตนหรืออย่างไร
มิสนใจพี่น้องต่างต้องการ
.
จะมาเถือแล่หนังก็ชั่งเถิด
มิขอเกิดอีกครั้งพุทธังขาน
กราบฟ้าดินสิ้นบุญน้อมสุนทาน
บริวารมอบแล....ไปแต่ตัว
.
หาเท่าไหร่ไม่พอที่รอจ่าย
หากแม้นตายดับเคียงแต่เพียงหัว
ที่ทำไว้ได้บอกเพียงดอกบัว
ด่าเลวชั่วแช่งไป....มิได้ยิน.
.
.....พิณจันทร์.....
.
