ตัดสินใจเกษียณก่อนกำหนด
เพื่อหมายทดแทนบุญคุณพ่อแม่
ทั้งพ่อตาแม่ยายกายชแร
และป้าแก่กล่อมเกลาเมื่อเยาวัย

อายุสี่สิบเจ็ดเฮ็ดงานว่อง
พอประคองครอบครัวเลี้ยงตัวได้
ลูกสามคนจนจบมหาลัย
ห้าผู้ใหญ่อยู่ด้วยม้วยจากลา

รู้อีกทีก็ชราห้าสิบเก้า
คลายเงียบเหงาเปิดบ้านทำร้านค้า
เบ็ดเตล็ดแห้งสดลดราคา
บางเวลาทำขนมนมน้ำตาล

สลับเช้าเข้าสวนขุดพรวนไถ
ปลูกลำไยมะม่วงข้าวโพดหวาน
พ่นฮอร์โมนปุ๋ยคอกเร่งดอกบาน
สุขกับงานกายใจพ้นไปวัน

ประเพณีเทศกาลงานบุญวัด
ช่วยพระจัดแต่งดาดอกไม้ขัน
รับโฆษกพิธีกรตอนสำคัญ
ถูกเลือกสรรเป็นประธานงานชุมชน

ที่สิบแปดธันวาลูกมาพร้อม
นำเคสคอมพ์จอเม้าส์เอาฝึกฝน
หลายสิบปีละอ่านแต่งกานท์กน
ลองสักหนมือจิ้มหัดพิมพ์กลอน

 

รพีกาญจน์

จับดินสอจ่อสมุดจุดลากจด
เดินหน้าถดถอยอ่านทานกระท่อน
ลบเลอะเลือนเปื้อนขาดกระดาษปอน
หนึ่งบทตอนแต่งยากลำบากจัง

เฝ้านั่งนึกตรึกตรองลองเรียงจัด
คำสัมผัสพยางค์กลางวรรคหลัง
สัมผัสซ้ำสัมผัสเลือนเตือนระวัง
หัวแทบพังไม่จำเปิดคำแปล

ตัวอักขระกะจิดริดรีบแล่น
ควานหาแว่นลุกลนหนอคนแก่
มองหาขวดปวดหนีบจิบกาแฟ
เกือบจะแย่บทหนึ่งครึ่งชั่วโมง

มือเก้งก้างกดกอหาขอไข่
สระไอ ไม้โท โอ โอง โอ่ง
พิมพ์ติดกันเว้นวรรคชักเชื่อมโยง
หายใจโล่งนี่ไงเริ่มใช้เป็น

เพียรมานะพยายามถามลูกหลาน
เพิ่มชำนาญทุกวันทันตาเห็น
หกมกราวางกลอนแรกตอนเย็น
หัวอกเต้นเร็วถี่ด้วยดีใจ

ห้วงรู้สึกลึกล้ำชื่นฉ่ำหวาน
มีหลายท่านนิยมกดชมให้
เมตตามอบคะแนนแทนมาลัย
แด่น้องใหม่คนนี้รพีกาญจน์

 

รพีกาญจน์

18 ธันวาคม 2010 สมัครเป็นสมาชิกบ้านกลอนไทย
06 มกราคม 2011 วางกลอนกระทู้แรก  ตื่นเต้นจริง

สุขจะมี ที่ใจ ใช่ปฏิบัติ
ตามถนัด ขบวน ทุกถ้วนถี่
หลงวนกรอบ ขอบขีด ทฤษฎี
ขาดเสรี ศิลปะ อิสรา

แค่แต้มความ งามนอก บอกเปลือกแผ่น
แท้ในแก่น วาดหวัง ตั้งไว้ว่า
จะเรียงถ้อย ร้อยรส พจนา
สืบสานภาษาไทย ให้เด็กเรา

ถ่ายทอดครู รู้สึก จากนึกคิด
ประสบการณ์ นานติด ชีวิตเก่า
ตลกกลบ ขบขัน เพื่อบรรเทา
คลายโศกเศร้า เหงาใจ ให้จืดจาง

อยู่บ้านนอก คอกนา นั่งคาคบ
พอได้พบ กานท์กลอน ค่อนสิ้นสาง
ปลากระดี่ มีน้ำ ดำว่ายวาง
กำหนดทาง แค่เขียน เรียนอ่านกลอน

มิประกวด อวดแกร่ง ลงแข่งขัน
สร้างงานฝัน สุโข สโมสร
จากอรรถะ กวี ศรีสุนทร
มิอาวรณ์ สิ่งสรรพ์ บรรณาการ

ใช้เวลา นาที มีเหลือน้อย
จะทยอย ทอถัก อักษรสาร
มิยึดติด คิดสน เก็บผลงาน
หากต้องการ ชิ้นใด เอาไปเลย

รพีกาญจน์

อยู่ที่ไหนใจรักมักที่นั่น
นานผูกพันมั่นมากยากสลาย
เคยร่วมกินชินอยู่คู่สบาย
ยิ่งร่วมตายร่วมเป็นเช้าเย็นยัง

อยากให้เหย้าเนานานบ้านคงที่
ร้อยพันปีสุดสวยด้วยความหวัง
ศูนย์สถิตย์วิชชานานาคลัง
รวมแผนผังกำหนดบทประพันธ์

ทุกชั่วลมหายใจไม่เคยห่าง
จับปากกาเคาะคางสร้างสานฝัน
จดสมุดจุดถ้อยเท่าที่ทัน
บนฝากั้นก้นกล่องห้องทำงาน

แล้วรวบรัดขัดเกลากรองกระทู้
จิ้มพิมพ์คำนำสู่ตาผู้อ่าน
หากวันใดดัชนีชี้กระดาน
ว่างกลอนกานท์จัดแจงรีบแต่งลง

อุปสรรคหนักใหญ่เข้าใจผิด
บางท่านว่าบ้าบิดพิศวง
ไม่โป้ปดโกรธใครใฝ่จำนง
ขอบ้านกลอนยืนยงจงเจริญ

น้ำลายหนืดยืดยาวแจ้งข่าวนิด
สักอาทิตย์พักยกระหกเหิน
เก็บลำไยใส่ตะกร้าบ่าแบกเดิน
เสาะหาเงินให้หลานเรียนเปิดเทอม

 

รพีกาญจน์

ชาร์จเอ๋ยชาร์แบต
หกเจ็ดแปดวันเต็มคงเค็มข้น
ครั้นรถเก่าเมาขับสัปดน
แฉลบเลี้ยวเฉี่ยวชนคนร่ำไป
ครั้งสุดท้ายหงายพลั่กชักกระตุก
อ้วนปุ๊กลุ๊กยางแบนแล่นไม่ไหว
จึงจำเป็นเข็นเข้าอู่หน่วยกู้ภัย
หยอดน้ำมันพันสายไฟยิ้มได้เอย

 

รพีกาญจน์

ช่างบอกว่า รถเก่าแล้วอย่าแล่นเร็ว อิอิ

สักวาหน้าฝนถนนแห้ง
ล้าอ่อนแรงเป็นลมเหงื่อโซมไหล
เมืองกรุงกกตกท่วมอ่วมทั่วไป
แต่บ้านอกคอกไกลฝนไม่มี
หนีนอนเถียงเคียงทุ่งยุงตามกัด
เอามือปัดแปะหน่อยไม่ถอยหนี
แคะขี้ดังชั่งจิตคิดอีกที
แมงพวกนี้ไม่กี่วันมันก็ตาย

ครบเก้าพยางค์พอดี ไม่มีเอย

 

รพีกาญจน์

มาแล้วครับ มาแล้ว มาแล้วครับ
ขอคำนับ อภิวาท ญาติผู้ใหญ่
แหละพี่น้อง ผองมิตร สนิทใน
บ้านกลอนไทย เราอยู่ ทุกผู้คน

จำห่างหาย กายลา หนึ่งอาทิตย์
ธุรกิจ (รับจ้าง ร่างแบกขน) อิอิ
หาเงินซื้อ ข้าวของ ใส่ท้องตน
เพื่อผ่านพ้น วิบัติ ซัดเซโซ

หกสิบสาม นามเลข เมกกะเฮิร์ต
เชิญท่านเปิด ชมได้ ตั้งไก่โห่
กระจายเสียง เที่ยงวัน ยันเพล้โพล้
หลังนะโม เสร็จสวด รวดทั้งคืน

มาแล้วครับ มาแล้ว มาแล้วครับ
เมตตารับ กระผม คลายขมขื่น
จะตอบต่อ กลอนกานท์ หวานกลมกลืน
สุข สดชื่น รพี เรดีโอ (ซ้ำ)

 

ขออนุญาตเปิดสี่ช่องเลยนะครับ

รพีกาญจน์

อยากทดสอบชั่งรักเพียงสักนิด
ยังครุ่นคิดถึงเขาเบาบางไหม
หรือลืมแล้วมิเหลือสิ้นเยื่อใย
ด้วยการใช้เช็คผ่านกาลเวลา

ตื่นเช้าดื่มกาแฟแก่ขมหวาน
อยู่นอกชานสูดลมชมแดดจ้า
เหลือบแลดูวัวควายที่ปลายนา
ยินนกการ่ำร้องก้องดงดาน

แคร่วงลิ่วปลิวหล่นบนพื้นแห้ง
เฟื่องฟ้าแดงชูชื่นยืนตระหง่าน
พุ่มโพลนขาวมะลิผลิดอกบาน
เรียงริมลานซอมพอชูช่องาม

จับตะกร้อตาคอยสอยมะม่วง
มีดตัดพวงมะไฟใสสุกห่าม
เก็บลำไยใส่ตะกร้าบ่าแบกตาม
เหลืองอร่ามกระท้อนน่าค้อนคลึง

ผ่านละเมาะเลาะคันคลองส่งน้ำ
เขียวเตาผำเขียดกบกระโดดผลึง
นกกระยางย่างเดินเพลินบัวบึง
หลงซาบซึ้งธรรมชาตินิราศแรม

อยากทดสอบเรื่องรักอีกสักครั้ง
ว่าใจฝังยังฝันถึงจันทร์แจ่ม
หากตัดกลอนรอนกานท์ขาดหวานแกม
หมดยิ้มแย้มบ้าใส่ใบ้กัดกิน

รพีกาญจน์

วัยละมุนกรุ่นสาวราวยี่สิบ
เอ่ยกระซิบเบาเบาลุงเจ้าขา
ลุงเดินทางข้ามฟากจากไหนมา
มอเตอร์คาร์หรือล้อมอเตอร์ไซค์

ฟ้ามืดดำกรำฝนทนเย็นนะ
ดูซิจ๊ะเปียกปอนผ้าผ่อนใส่
หน้าซีดจางคางสั่นขากรรไกร
คงจับไข้ฟันกบกระทบดัง

กระเป๋าหนูในมียาซีมอล
ลุงกินก่อนดื่มน้ำกลืนตามหลัง
เอนอิงพักสักครู่อยู่ลำพัง
สองหูฟังดนตรีที่กังวาน

ดีขึ้นบ้างอย่างไรเบาไข้ปวด
หรือลุงรวดไหว้สารำหน้าฐาน
เป็นร่างทรงองค์ราชอวตาร
เทพยักษ์มารกุมภัณฑ์บรรพชน

ไม่รบกวนจวนถึงเที่ยงวันแล้ว
เสียงปี่แก้วสะล้อซอซึงด้น
จังหวะเร่งเร้าใจใดฤาทน
องค์เบื้องบนเบื้องล่างเยื้องย่างกราย

ขอบคุณลุงลุงอยู่เป็นคู่หนู
หนูเฝ้าดูโทรศัพท์ชาร์จแบตสาย
ผู้คนผ่านร้อยพันอันตราย
นั่งเคียงชายสักคนช่วยพ้นภัย

ราว 11.00 น. ควบมอเตอร์ไซค์พาแฟนไปร่วมงานร่างองค์ทรงเจ้า
ฝนตกตลอดทาง เข้าไปถึงร่มอาคาร มีหญิงชวนคุยด้วย ทีแท้เอาเป็นเพื่อน
เธอชาร์จแบตโทรศัพท์ เออ...อย่างนี้ก็มีด้วย...เนาะ

รพีกาญจน์

น้ำลายหนืดยืดยาวแจ้งข่าวนิด
สักอาทิตย์พักยกระหกเหิน
เก็บลำไยใส่ตะกร้าบ่าแบกเดิน
เสาะหาเงินให้หลานเรียนเปิดเทอม

เชือกผูกหูทั้งสองของตะกร้า
ตวัดพาดไหล่บ่าท่าฮึกเหิม
หายใจเข้าเอาลมเพิ่มปอดเติม
ปาดเหงื่อเยิ้มกาบแก้มแย้มยิงฟัน

ไหว้สาจบนบเกล้าเป่าขึ้นหาว
สองมือสาวขยับจับซี่มั่น
ยกเท้าซ้ายป่ายปีนบันไดพลัน
เห็นแกว่งไกวบนนั้นมัน ลำไย

ถึงที่หมายถนัดขวาคว้าก้านหัก
พอสักพักจุเต็มตะกร้าใส่
หยุดหย่อนเชือกค่อยค่อยปล่อยลงไป
ล่างรับไว้ปลดออกเทถอกกอง

ผู้หญิงลิดปลิดใบไซ้ขนาด
ตามตลาดต้องการขายยกกล่อง
เบอร์จัมโบ้เบอร์หนึ่งถึงเบอร์รอง
เล็กกว่าสองสามรูดร่วงอบเตา

เทินกระบะบรรทุกส่งล้งรับซื้อ
ฤากล้าหืองอแงแล้วแต่เขา
ยากขัดคอต่อคำจำเป็นเรา
แพงย่อมเยาราคาสุดปรานี

แกะเชือกผูกหูทั้งสองของตะกร้า
ให้ระโหยโรยราแสงริบหรี่
เหลืออีกวันจะจบงบบัญชี
ชดใช้หนี้เก่าใหม่คงไม่พอ

รพีกาญจน์