ควันหลงที่บางแสน..
...
สิบสามเมษายนสับสนแสน
กิ๊กขาดแคลนแฟนตายสุดท้ายเหงา
โชคยังดีมีหลานลูกทุกข์บรรเทา
เมื่อก่อนเศร้าตอนนี้ซาอุราโต
...
เต็มกระบะเบียดเสียดซุกกันแน่น
สิบสี่คนบางแสนแข้งแขนโด่
ทับขายายจนเคล็ดเอ็ดตะโร
น่าโมโหต่อยกันยันชลบุรี
..
ยายหิวน้ำหิวข้าวหิวขนม
หิวลูกอมจังนะอะไรนี่
หันตะคอกหลายคำทำท่าตี
ก้มหน้าหนีที่หลังอย่าหวังชวน
..
เจ้าตัวเล็กเกาะเหล็กยืนเก๊กหน้า
สาดกันไปสาดกันมามองตาสวน
ปากงี้เขียวตัวสั่นดันจะดวล
แถมยื่นหน้ายียวนกวนบาทา.
..
ถึงบางแสนแดนดินกลิ่นโฉ่โฉ่
น้ำสีดำโอ้โหแสนหรรษา
ลงกันเลยเชิญเล่นเย็นอุรา
ยายนั่งเฝ้ากระเป๋าผ้าหลานหลานเอง
..
คนเยอะแยะมากมายทั้งซ้ายขวา
เช่าห่วงยางเตียงผ้าแพงชิบเป๋ง
แบมือขอเงินยายไม่กลัวเกรง
สี่ร้อยบาทวังเวงวิเวกเวย
..
กระเป๋าแห้งแรงเหี่ยวเชียวหนอนี่
ใครคนชี้ชวนมาพับผ่าเอ๋ย
หมดกับหมดอย่างเดียวเปลี่ยวเปล่าเอย
อยากจะเอ่ยหนึ่งคำช้ำจริงจริง
...
ตอนขากลับ..ขยับไงหลับไหลหมด
นอนเป็นมดขดตัวหัวหูกลิ้ง
อีตอนมาทำท่ายังกะลิง
อีตอนกลับละนิ่ง..น๊อคทั้งคัน
.....
