แค่.ฝัน ก็ยังดี
....
ปากเหวลื่น..ยื่นมือยื้อปากเหว
ร่างคงเหลว..ละเอียด..เบียดโขดหิน
ลึกสุดตา..ขาเกี่ยวเหนี่ยวพื้นดิน
ชีวิตคงแดดิ้น..นอนสิ้นใจ
..
มิเคยฝัน..เช่นนี้..มิเคยฝัน
ตะโกนเสียง..ช่วยฉัน!..มือสั่นไหว
ตะโกนร้องมองหา..คว้ามือใคร
ยินแต่เสียงกอไผ่..สีไปมา
...
ไม่ชอบตายแบบเละ..เดี๋ยวเก็บยาก
เราไม่ชอบตายเดี่ยว..เปลี่ยวสังขาร์
คงเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน์
เป็นภูตผีไร้ค่าคู่มิมี
..
สักพักหนึ่งดึงมือใครยิ้อช่วย
ตะโกนบอกเร็วด้วย..ดึงอย่าหนี
โปรดช่วยเราเร็วเร็ว..ช่วยเราที
จะชาตินี้ชาติหน้า..ชดใช้คุณ
..
ตื่นขึ้นมาอ้าปาก..น้ำลายหยด
ฟ้าประชด..หรือเปล่าเขาอบอุ่น
สูงสมาร์ทมีเครา..เอาแต่ลุ้น
มัวแต่วุ่น ..ลืมถาม...นามกร
......
ไม่ได้เรื่องเลยเรา..
ไม่เป็นไรคืนนี้ฝันต่อ..
..
กวีชาวบ้าน
