...เฮ้อออออ...
หนาวเหน็บเนื้อเถือใจมิไหวสู้
พินิศดูมิเห็นจะเป็นไข้
ทั้งครั่นเนื้อครั่นตัวปวดหัวใจ
เป็นอะไรเล่าหนอมิพอดี
นั่นก็เกินโน่นก็ขาดอืดอาดร่าง
จะเยื้องย่างทางไกลถอดใจหนี
มิเคยท่องเที่ยวไหนมาหลายปี
สิ้นแสงสีคล้ายใจไฟมอดลง
วันวันแต่ร้องเฮ้อ..เพื่อนเกลอเบื่อ
หางานเจือใจตนยิ่งหม่นส่ง
ออกอาการหวานคำมิจำนงค์
ถ้อยคำคงหมองหมางกระด้างฟัง
ลองออกเดินถนนที่คนเยอะ
เผื่อว่าเจอะ ถูกใจมีให้หวัง
หากเจอคนหว่านทางเข้าอย่างจัง
อาจได้นั่งปรับทุุกข์แลกสุขกัน
แต่ออกไปยากเห็นที่เป็นมิตร
หาดวงจิตยากแท้เมื่อแลหัน
หรือจะเป็นแบบนี้ไม่มีวัน
จะสุขสันต์ด้วยวัยใกล้ชรา
คนครั่นเนื้อครั่นตัวมืดมัวหมด
ลองเขียนจดผนึกขอปรึกษา
มีบ้างไหมใครเห็นที่เป็นมา
มีหยูกยารักษาไหมจัดให้เลย...เฮ้อ/
พิณจันทร์
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘
