ระเบียงกลอน
..
กระดานเนื้อละเอียด..เสียงเอี๊ยดอ๊าด
ข้างบนมีกระดาษแผ่นใหญ่ใหญ่
ปูทับพื้นดำดำเก็บงำไว้
มีสิ่งใดใต้นั้น..ฉันรู้ดี
..
ระเบียงเก่าเกินแก้..แช่น้ำฝน
พื้นกระดานเอ่อล้น.จนสิ้นสี
ขอบข้างข้างขรุขระ..สะไม่มี
ตะปูตีกี่ครั้ง..ก็ยังงอ
....
ฟ้ามืดมืดมัวมัว..มองหม่นหม่น
หากมีฝนหล่นมา..ข้าเอ่ยขอ
ต้นมะม่วงผลิดอก..ออกมารอ
หล่นชะช่ออ่อนอ่อนชุ่มฉ่ำใบ
..
ระเบียงบ้านนานแล้วเคยนั่งเล่น
เป็นวรรคเวนเขียนกลอนอ้อนฟ้าใส
เขียนถูกถูกผิดผิด...คิดถึงใคร
ยังจำได้ไม่ลืม..เคยปลื้มเธอ
..
กวี ชาวบ้าน.
