เพราะคำพจน์ของชายนั้นหลายชั้น
จึงวกวนงงงันน่าเวียนหัว
ความใจดีก็มากและน่ากลัว
เวียนมายั่วเย้าอนงค์ให้หลงรัก
เมื่อมัวเมาพะเน้ามโนรส
ก็ปรากฏทุกทางห่างเหินหัก
อันคำมั่นสัญญาสามิภักดิ์
ท่านได้รักษาไว้แต่ใดฤา
ข้าพเจ้านั้นคงดำรงสัตย์
ท่านตระบัดอย่างนี้มินับถือ
แล้วกล่าวพจน์วาจาหาความซื่อ
ฟังยุดยื้ออ่อนเพลียละเหี่ยใจ
ท่านมิคิดทำน้องครองความโศก
ผิดเพราะโรคความรักฤาไฉน
ท่านคอยเฝ้าเอ็นดูกับผู้ใด
ทิ้งน้องให้พะวงเหมือนหลงทาง
มากรู้จักจิตใจเสียดายยิ่ง
เคยเป็นมิ่งขวัญอยู่ก็ดูห่าง
ช่างใจร้ายเหลือช้ำจำจากวาง
แทบหมองหมางทางดำเนินเผชิญไป
เพราะมิเคยเปิดประตูรู้รสรัก
ท่านก็จักขอสอนบทตอนให้
จึงจงแจ้งประจักษ์ทุกห้องใจ
บทไหนไหนก็เห็นเป็นเหมือนกัน
คงไม่แปลกที่ตนต้องทนทุกข์
เพราะหวังรุกเริงรื่นชื่นสุขสันต์
ทุกบทตอนซ่อนเร้นเป็นสำคัญ
คือรักที่ให้ฉันมันหลอกลวง
สิริวตี
