เจ็บ...
....
รักของเธอบางครั้งเข้าใจยาก
ดูเหมือนรักเรามาก..กลับไม่ใช่
ดูเหมือนต้องการเรา..ไม่ใส่ใจ
ดูเหมือนไม่มีใคร..ไม่เห็นเงา
......
โทรบอกว่าคิดถึงจะบึ่งหา
ครึ่งคืนกว่า..ชะเง้อคอคอยเฝ้า
แต่งชุดนอนทาปากสีบางเบา
ฉีดน้ำหอมกลิ่นเก่า..หาวทั้งยืน
...
ตีสองกว่าโทรไปใครหนอรับ
เสียง ''ค่ะ'' มิใช่ ''ครับ'' จับหูยื่น
นอนน้ำตาตกในตลอดคืน
คงหวานชื่นใช่ไหม?...ร้องไห้โฮ
.........
เสียงของเธอกับผู้หญิงคนนั้น
สามร้อยหกสิบห้าวัน..น่าโมโห
ยังติดตา.ติดใจหัวไม่โง
ฉันมันโง่..ที่หลงเชื่อคนอย่างคุณ
....
