Username:

Password:


  • หน้าแรก
  • ห้องสนทนา
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> บทกลอนไพเราะ >> กลอนให้แง่คิด >> เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์ ตอนที่ ๓  แม่นม
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์ ตอนที่ ๓  แม่นม  (อ่าน 4403 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
สมพงศ์ ชูสุวรรณ
นักกลอนผู้รอบรู้
****
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 416



สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

ปากกาทองแดง

สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

รองอันดับ๑




ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์ ตอนที่ ๓  แม่นม
« เมื่อ: 22 พฤศจิกายน, 2558, 04:48:12 PM »
หน้าแรกหน้าแรก

เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์ ตอนที่ ๓  แม่นม
]

เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ
พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์

ตอนที่ ๓  แม่นม

** โหรหลวงได้ตรวจดูพระลักษณะ
ขององค์พระโอรสามหิศร
มีบุญญาธิการไม่ร้าวรอน
ประชากรต่างยินดีแสนปรีดา

** ทั้งเกิดฝนประชาชนก็ชุ่มชื่น
แสนระรื่นเลิศล้ำสุขหรรษา
จึงถวายพระนามกุมารา
พระเตมีย์จอมจักรายอดกุมาร

** พระองค์ทรงเป็นเด็กที่น่ารัก
มีผิวพรรณงามนักเกินกล่าวขาน
ไม่ขี้อ้อนโยเยอันธพาล
มีจิตใจเบิกบานนิสัยดี

** พระบิดาทรงห่วงใยเป็นที่ยิ่ง
ทรงตั้งหญิงเป็นแม่นมหกสิบสี่
แต่ละนางคัดเลือกยอดนารี
มีรูปร่างโสภีบุคลิกงาม

** และยังมีลักษณะที่พิเศษ
คัดเลือกเกรดชั้นเลิศไม่ต้องห้าม
ถูกต้องตามตำราที่ลือนาม
เพื่อจะบังเกิดความเป็นมงคล

** หนึ่ง “รูปร่างไม่สูงจนเกินไป”
เพราะความสูงก็ทำให้บังเกิดผล
คอของเด็กจะยาวดูชอบกล
ผิดธรรมชาติของคนไม่น่ามอง

** ด้วยเด็กต้องยืดคอขึ้นดูดนม
แม่จะก้มลงมาก็ไม่คล่อง
เพราะความหิวมากมายเป็นก่ายกอง
ลูกจึงต้องจำนนทนยืดมัน

** สอง “รูปร่างไม่เตี้ยจนเกินไป”
ความเตี้ยเป็นเหตุให้เด็กคอสั้น
ต้องหดคอดูดนมทุกทุกวัน
เป็นเรื่องที่สำคัญควรคำนึง

** สาม “รูปร่างไม่ผอมจนเกินไป”
จะทำให้เด็กเจ็บคิดไม่ถึง
เพราะดูดนมในท่าที่รัดรึง
ไม่ถนัดเลยจึงเกิดเจ็บตัว

** สี่ “รูปร่างไม่อ้วนจนเกินไป”
จะทำให้เด็กปวดเมื่อยจนเจ็บหัว
เกิดอึดอัดตอนดูดนมช่างน่ากลัว
จึงเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์

** ห้า “สีผิวไม่ดำจนเกินไป”
จะเป็นเหตุทำให้เกิดขัดขวาง
ความเจริญเติบโตตามแนวทาง
เพราะน้ำนมของนางเย็นชืดจัง

** หก “สีผิวไม่ขาวจนเกินไป”
เพราะน้ำนมที่ได้น่าผิดหวัง
มันร้อนมากจริงจริงน่าชิงชัง
เป็นพลังทำให้เด็กไม่สมบูรณ์

** เจ็ด “แม่นมที่มีเต้านมยาน”
เด็กจะทรมานไม่สิ้นสูญ
นมจะทับจมูกแบนแสนอาดูร
จะเพิ่มพูนปมด้อยน่าน้อยใจ

** แปด “แม่นมที่เป็นโรคหืดหอบ”
ตามระบอบของร่างกายคงไม่ไหว
เพราะน้ำนมจะเปรี้ยวเสียกระไร
ไม่ชื่นอกชื่นใจชวนให้กิน

** เก้า “แม่นมที่เป็นโรคมองคร่อ”
ใคร่จะขออธิบายให้จบสิ้น
คือโรคไอเรื้อรังที่เคยชิน
เราได้ยินได้เห็นเป็นประจำ

** น้ำนมของแม่นมประเภทนี้
มันจะมีรสเผ็ดไม่ชื่นฉ่ำ
เวลาดื่มแต่ละครั้งสุดระกำ
เป็นเหตุทำให้อาหารไม่พอเพียง

** แม่นมหกสิบสี่คนของโอรส
เธอทั้งหมดปลอดภัยไม่ต้องเสี่ยง
เพราะทุกคนสมบูรณ์พร้อมไม่ใกล้เคียง
เก้าประการที่ไล่เลียงมาให้ฟัง

ผลงาน  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
เค้าเรื่อง/ภาพ  หนังสือพระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
ระนาดเอก, รพีกาญจน์, เฒ่าธุลี, ❀ Sasi ❀
บันทึกการเข้า

สมพงศ์  ชูสุวรรณ  ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตและทุก ๆ แหล่งข้อมูลครับ


~รวมทุกสำนวนของ"สมพงศ์ ชูสุวรรณ"ครับ ~

สมพงศ์ ชูสุวรรณ
นักกลอนผู้รอบรู้
****
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 416



สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

ปากกาทองแดง

สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

รองอันดับ๑




ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
พระชาติที่ ๑ พระเตมีย์ ตอนที่ ๔ ระลึกชาติได้
« ตอบ #1 เมื่อ: 18 ธันวาคม, 2558, 02:33:43 PM »
หน้าแรกหน้าแรก

พระชาติที่ ๑ พระเตมีย์ ตอนที่ ๔ ระลึกชาติได้
เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ
พระชาติที่ ๑  พระเตมีย์

ตอนที่ ๔  ระลึกชาติได้
** เมื่อมีพระชนมายุได้หนึ่งเดือน
ความอัศจรรย์ก็มาเยือนเตือนความหลัง
ขณะที่พระราชบิดานั่งบัลลังก์
พิพากษาโจรโอหังทั้งสี่คน

** พระโอรสทรงบรรทมอยู่บนตัก
ไม่นานนักทุกคนคงทราบผล
ท้าวกาสีทรงตัดสินอย่างแยบยล
ตามทัณฑ์บนที่เหมาะสมกับคดี

** คนที่หนึ่งซึ่งมีความผิดน้อย
โทษเบาหน่อยโบยเฆี่ยนอย่างเต็มที่
คนที่สองผิดมากกว่าชอบราวี
ให้คุมขังทันทีมิรอนาน

** คนที่สามมีความผิดมากกว่าอีก
ทำให้หลีกไม่พ้นต้องประหาร
คนที่สี่เสียบหลาวปักประจาน
ตามโทษฐานความผิดที่คิดทำ

** พระกุมารทรงระลึกชาติก่อนได้
ว่าสร้างกรรมเอาไว้จนถลำ
สู่นรกหมกไหม้ชดใช้กรรม
ถูกเหยียบย่ำไม่เบาเผาด้วยไฟ

** ในอดีตเกิดเป็นพระมหากษัตริย์
ครอบครองเศวตฉัตรนครใหญ่
สั่งประหารชีวิตชาวเมืองไป
นับจำนวนเห็นจะได้หลายร้อยพัน

** เมื่อถึงคราวที่ต้องละโลกนี้
กรรมที่มีส่งผลต้องโศกศัลย์
ตกนรกชดใช้หลายร้อยกัลป์
หลายแสนวันนับดูแล้วแปดหมื่นปี

** ใช้กรรมในนรกจนหมดสิ้น
บุญส่งให้จอมบดินทร์ปิ่นกรุงศรี
ไปเกิดในสวรรค์ชั้นที่ดี
ดาวดึงส์เป็นที่พำนักกาย

** หลังจากนั้นมาเกิดเป็นมนุษย์
เลิศล้ำสุดบารมีที่ปองหมาย
ไม่ใช่ใครที่ไหนคือองค์ชาย
ผู้เป็นเจ้านายเมืองนี้เอง

** พระกุมาไม่ปรารถนาจะครองราชย์
กลัวอำนาจหน้าที่มาข่มเหง
ให้ต้องตกนรกน่ายำเกรง
บาปบานเบ่งอีกคราจะร้อนรน

** ไม่มีความทุกข์อะไรจะใหญ่กว่า
ความทุกข์ทรมาน่าพองขน
เหมือนทุกข์ในนรกหมกไหม้ตน
จะดั้นด้นหลีกหนีสุดชีวา

** กุมารน้อยจึงใคร่ครวญเฝ้าหวนคิด
นึกอนาถชีวิตเป็นหนักหนา
อยากจะไปให้พ้นนครา
ภาวนาบำเพ็ญธรรมสุขสำราญ

ผลงาน  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
เค้าเรื่อง/ภาพ  หนังสือพระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
ศิลาสีรุ้ง, ระนาดเอก, รพีกาญจน์, ❀ Sasi ❀
บันทึกการเข้า

สมพงศ์  ชูสุวรรณ  ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตและทุก ๆ แหล่งข้อมูลครับ


~รวมทุกสำนวนของ"สมพงศ์ ชูสุวรรณ"ครับ ~
หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.15 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.141 วินาที กับ 55 คำสั่ง
กำลังโหลด...