" ไขความจริงจากใจ "

กระผมจะทำสิ่งใดที่เป็นชิ้นเป็นอัน มักจะกะการณ์ล่วงหน้าไว้ก่อน
เพื่อกำหนดกรอบปฏิบัติและเวลา อาทิ เช่น
-กระผมเริ่มรับราชการปี 2515 จะลาออกหรือเกษียณก่อนกำหนดเมื่ออายุ 50
  (เหตุผล จะทำงานถึงตายหรืออย่างไร?)
-กระผมจะถึงแก่กรรมเมื่ออายุ 50
 (รีบสร้างฐานะจากศูนย์-มีกินมีใช้มีเหลือให้จงได้ก่อนอายุ 50)

กระผมเริ่มหัดแต่งกลอนอีกครั้ง หลังจากว่างเว้นนานเกือบ 40 ปี
เริ่ม ณ บ้านกลอนไทย กระผมกำหนดตัวเองไว้ว่า
-จะอ่านทุกบทประพันธ์ กดชม กดคะแนน
-จะวางผลงาน วันละ 1 ชิ้น โดยเฉลี่ย
-จะไม่ส่งกลอนเข้าประกวด
-จะอยู่ 2 ปี เท่านั้น

1-3 ปฏิบัติโดยสม่ำเสมอ แต่ 4 พอถึงเวลาตัดใจไม่ได้ เพราะเสพติดแล้ว
ด้วยความไม่รอบคอบเอง คิดง่ายเกินไป นึกว่าจะเหมือนเหล้าบุหรี่ ถ้าไม่ดื่มไม่สูบ
มันก็เลิกได้ แต่กลอนมันอยู่ที่ความรู้สึกนึกคิด อยู่ที่จิตใจ
-จิตยังคิดถึงอยู่ ยากที่จะลืมได้
-ตาเห็นหูได้ยิน มันก็ต้องดูต้องฟัง
-เมื่อได้คิดได้เห็นได้ยิน มันก็อยากแต่ง
มีทางเดียวที่จะเลิกได้ กระผมตัดสินใจครั้งสุดท้ายว่า
ครบเดือนชำระค่าเน็ต วันที่ 21 แจ้งเลิก

หลังจากวางกลอน "ทดสอบครั้งสุดท้าย" ลูกหลานทราบข่าว
อ้อนวอนแกมบังคับ " พ่อ ปู่ ตา อยู่ต่อ "
เรื่องของเรื่อง ก็เป็นเช่นนี้แล