จะคืนนี้คืนไหนคงไม่ต่าง
แสงสว่างแวววับกลับชืดเฉย
แหงนหน้าดูดาวเดือนเหมือนเช่นเคย
จิตมิเผยผ่องพราว  กลายร้าวราน

จินตนาพร่าเลือนฝืดเฝื่อนกร่อย
แรงล้าผ่อยพบพ่ายในทุกด้าน
ความเป็นอยู่ดูแย่แม้กิจงาน
ยากสมานมั่นหลักคงพักยาว


 

แม้คืนนี้ทุกข์โศกวิโยคซ้ำ
ด้วยสูญสิ้นครวญคร่ำกำสรวลกล่าว
อย่าได้หมดแรงหวังยังยืดยาว
โปรดจงก้าวเกิดก่อกันต่อไป

กลางสมุทรเกลียวคลื่นครืนครืนซัด
ความเพียรชัดโยธาฝ่าผ่านได้
"พระมหาชนก"ยกสอนใจ
เป็นหลักให้ประพฤติยึดถือกัน

คือพระราชนิพนธ์จากล้นเกล้า
ล้วนบอกเล่าความดีที่สร้างสรรค์
เมื่อเปิดอ่านนิยามความสำคัญ
คืนนี้นั้นซึ้งคุณค่าอาลัยตาม

ไชยเชษฐ์

แม้คืนนี้คืนไหนหทัยเศร้า
น้อมธรรมเข้าฝึกใจที่ไถ่ถาม
อันทุกข์โศกทุกเมื่อทุกเชื่อยาม
นั่นคือความเป็นจริงยิ่งชีวิต

ชลนาเปี่ยมเศร้าก็คราวนี้
ยังโชคดีมีบ้านกานท์ลิขิต
ร่วมรำลึกน้อมส่งพระทรงฤทธิ์
มิงั้นคิดซึมเศร้าเหงาคนเดียว

มิ่งขวัญเอยอยู่แหล่ง ณ แห่งไหน
รู้หรือไม่ลูกโศกวิโยคเปลี่ยว
จะน้อมหลักคำพ่อยิ่งมิทิ้งเทียว
วางรากฐานฉลาดเฉลียวของคนไทย

ตราบจนลมของลูกมิออก-เข้า
ตราบวันเก่าเราเห็นเป็นวันใหม่
ตราบทุกช่วงเวลาอายุใด
จะขอเดินตามพ่อไปไม่ทิ้งเอย

สิริวตี

****  ช่วงนี้ลุงเรียบร้อย  ****

คริๆๆ ขอแซว สงกะสัยรับยามาก่อน

ปล.อย่าเพิ่งอยากหาอะไรปาหัวหนูน้าาา..คืนนี้ขอป่วนก่อนไปเครียดงาน  แต่ท่าจะให้ดี....รับฝีปากมาเบย แบร้ๆๆ
 

ขอบคุณฟ้าลิขิตชีวิตให้
ส่งคนไกลได้พบสบประสาน
ขอบคุณจิตค้นหามาแสนนาน
ชั่วกัปกาลกัลป์ใดไม่เคยลืม

สิริวตี

แม้คืนนี้คืนไหนใจอ่อนล้า
ค้นไขว่หาความฝันอันดูดดื่ม
แท้เพียงเงาดาวเจ้าเขาให้ยืม
ให้หลงปลื้มชั่วคราวก็เอาคืน

แม้คืนนี้ดาวชัดจำรัสหล้า
หากทว่าสุขเคล้าแค่เงายื่น
ประโลมขวัญคนช้ำยากกล้ำกลืน
อย่างสุดฝืนยืนสู้อยู่ลำพัง

แม้คืนนี้สิ้นสุดและหยุดเขต
แห่งเทเวศน์ราตรีที่กักขัง
จิตจะบินผินสูงมุ่งกำลัง
ให้พ้นฝั่งคืนนี้ที่หนาวเกิน

 

ดาว

วันเหว่ว้าดาวจ๋าช่วยเป็นเพื่อน
ปลอบใจเตือนคนอ่อนแรงใช่แกล้งเกริ่น
ค่ำคืนหนาวร้าวรอนวอนอย่าเมิน
ทอแสงเชิญโอบอ้อมล้อมรักที

ดึกดื่นค่ำคืนหนาวยาวนานนัก
สายลมพัดแค่พักก็จักหนี
หวังผ้าห่มอุ่นกายใช่ฤดี
ดาวช่วยมีเมตตาเป็นยาใจ

เพียงกะพริบพร่างพริ้มยิ้มแต่งฟ้า
เมื่อกำลังอ่อนล้าดาวเติมให้
ขอแค่นี้แค่นี้ที่หทัย
หวังดาวมอบรักไซร้ในคืนร้าว

สิริวตี