......แม่......
คำอวยพรมากมายคล้ายวันเกิด
สิ่งประเสริฐพร่างพรูจากผู้ให้
หากแต่ที่ล้ำจริงกว่าสิ่งใด
คือแม่ผู้ยิ่งใหญ่ให้เกิดมา
พระคุณนั้นระลึกสำนึกมั่น
มิแค่หันมองดูมิรู้ค่า
มิแค่อ้างคำเท่..ไร้เวลา
แล้วหรรษาเมินท่านมิผ่านแล
มีเหตุผลอันใดถึงไม่กลับ
รอผลุบผลับหรือไปอาลัยแข
สุดท้ายแล้วทั้งปวงหนึ่งดวงแด
เหลือเพียงแม่แก่หง่อมพยอมเนา
จะกลับคืนท้องทุ่งพยุงหรือ
เพียงสองมือดูแลท่านแก่เฒ่า
แล้วปากท้องต้องหามาบรรเทา
สมบัติเก่าจุนเจือมิเหลือเลย
กลายเป็นผู้ดูแคลนแสนสาหัส
หน้าที่ปัดพี่น้องร่วมท้องเฉย
มีลูกสาวคนเดียวมิเกี่ยวเกย
คำว่า"เคย"มาบ้างแม่นางจำ
ป่านนี้คงนั่งคอยน้อยใจนัก
เพื่อนบ้านทักน้ำตาพร่าระส่ำ
ลูกสาวมาบ้างไหม..ช่างใจดำ
แม่ต้องช้ำทรวงในเมื่อได้ยิน
ป่านนี้คงนั่งคิดชีวิตเอ๋ย
ทุกข์สุขเคยร่วมหนอเมื่อพ่อสิ้น
เวรกรรมใดให้พรากลูกจากจินต์
น้ำตารินไหลนองนั่งมองทาง
พิณจันทร์
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๙
