หากหนามงิ้วทิ่มเจ็บอย่าเก็บเฉย
ตัดต้นมันเสียเลยฉันไม่ห้าม
อยากจะชิงยอดงิ้วที่พลิ้วงาม
ไม่ต้องตามไต่ต้นเจ็บจนตาย
--------------------------------------
หลงรักเจ้างิ้วสาวพราวผ่องพักตร์
ช่างน่ารักเสียจริงยิ่งอยากหมาย
แต่หากหลงเพียงเลือกแค่เปลือกกาย
คง-ิบหายสักวันมันไม่จริง
หันมามองโบตั๋นนั่นดอกท้อ
ก็สวยหนอแสนหวานสำราญยิ่ง
อีกไร้หนามตามแทงแจ้งประวิง
ดังรักหญิงไร้เจ้าของต้องลองเอย
สิริวตี
