...เพ้อ...

อ้างจาก: soul searcher ที่ 20 กุมภาพันธ์, 2559, 02:19:57 PM

...เพ้อ...

อยาก..เสกสรรปั้นคำ มาพร่ำเพ้อ
อยาก..ละเมอเผลอใจ ให้หวนถึง
อยาก..เรียงร้อยสร้อยสวย ด้วยคำนึง
อยาก..ติดตรึงตราใจ ไม่รู้ลืม

เพ้อ..รำพันฝันหวาน ขานคำรัก
เพ้อ..ถึงพักตร์อนรรฆนงค์ หลงปลาบปลื้ม
เพ้อ..ลิขิตประดิษฐ์คำ มินำยืม
เพ้อ..สุขดื่มด่ำรัก สลักฤทัย

ถึง..ละเมอเพ้อลม มิห่มพัด
ถึง..พานพลัดภวังค์หลง อสงไขย
ถึง..ต้องข้ามแผ่นฟ้า สุราลัย
ถึง..โปรยใจโบยบิน จักยินยอม

เธอ..จะรู้หรือไม่ ใคร่ครวญหา
เธอ..ผู้พร่าหัวใจ ไป่ถนอม
เธอ...ผู้ทอดทิ้งไว้ ให้ตรมตรอม
เธอ..ผู้ห้อมล้อมใจ ไม่ขอคืน

ทุก..ทิวาราตรี มิมีพัก
ทุก..เช้าจักหักใน ฤทัยขืน
ทุก..เที่ยงสายบ่ายคล้อย ยังคอยยืน
ทุก..ค่ำรื้นฝืนทน หม่นระทม

ลม..เจ้าเอยมิพา รักมาฝาก
ลม..พัดพรากจากไป ไร้สุขสม
ลม..โชยกลิ่นยุพินหอม ให้ตรอมตรม
ลม...มิพรมห่มรัก ที่ภักดิ์คอย

หาย..ไปใยไม่มา พาทีเอ่ย
หาย..ชิดเชยเฉยชา ใจล่าถอย
หาย..ละลิ่วปลิวไกล ใจล่องลอย
หาย..ไปปล่อยทิ้งใจ ไร้คนมอง

ใจ..เจ้าเอยเลยไฉน ให้หดหู่
ใจ..ไร้คู่เคียงตน ให้หม่นหมอง
ใจ..ไร้คนเคียงกาย หมายจับจอง
ใจ..หยัดปองป้องขวัญ นิรันดร...

....แต่งกลอนยาวๆ นี่ต้องใช้สมาธิมากจริงๆ
แถมตาลายอีกต่างหาก หากมีสัมผัสซ้ำ
สัมผัสผิด ช่วยติงกันด้วยนะครับ...
...ขอเอากลอนเก่า"...เพ้อ..." ที่เคยแต่งไว้
ในเวปสมาคมกวีร่วมสมัย
มาปัดฝุ่นและแต่งต่อครับ...

ขอขอบคุณที่เข้ามาอดทนอ่านจนจบนะครับ
Soul Searcher
Inspired to write 20/2/2016

...เพ้อ (2)...

อยาก...หมุนเวียน เปลี่ยนผัน วันคืนปรับ
อยาก...หวนกลับ หวามหวาน เช่นกาลก่อน
อยาก...เคลียเคล้า คลอคิด ลิขิตกลอน
อยาก...หนุนนอน แนบตัก พำนักเคย

เพ้อ...รำพึง ถึงครา ทิวาลับ
เพ้อ...สดับ ราตรี ฤดีเผย
เพ้อ...สองเรา อิงแอบ แนบชิดเชย
เพ้อ...เอื้อนเอ่ย บอกรัก ภักดิ์นิรันดร์

ถึง...คืนนี้ ไร้ดาว สกาวฟ้า
ถึง...อุรา ร้าวราน ไร้วานฝัน
ถึง...โดดเดี่ยว เปลี่ยวเดิน เหินห่างกัน
ถึง...สวรรค์ กลั่นแกล้ง แสร้งเสกใด

เธอ...ผู้กุม ทุกห้วง ดวงใจนี้
เธอ...ผู้มี งดงาม ความสดใส
เธอ...ผู้เป็น ความหวัง พลังใจ
เธอ...ผู้ให้ นิยาม ของความรัก

ทุก...ทิวา ราตรี ฤดีโหย
ทุก...ปรายโปรย ฝนพรำ ระส่ำหนัก
ทุก...อรุณ เฉิดฉาย มาทายทัก
ทุก...คราจัก คำนึง ถึงแต่เธอ

ลม...เจ้าเอย เชยข้าม ฮ่ามฟ้าไหน
ลม...เลื่อนไหล มิหวน ทวนเสนอ
ลม...ลืมลำนำรัก สลักเลอ
ลม...ไผลเผลอ แผ่วพร่ำ รำพันเบา

หาย...เห็นหน้า ลาไป ไกลสุดหล้า
หาย...สบตา นารี ฤดีเหงา
หาย...แย้มยิ้ม พริ้มพราย คล้ายซึมเซา
หาย...แม้เงา ไม่เห็น เช่นเคยชิน

ใจ...ดวงนี้ เจ็บขม ระทมขื่น
ใจ...สุดฝืน มิคลาย หน่ายถวิล
ใจ...โหยหา อาลัย ในยุพิน
ใจ...หลั่งริน หยาดหยด เป็น..บทกวี...

Soul Searcher
Inspired to write 8/12/2016

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...เพ้อ... (อ่าน 33802 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้