......เพ้อ.....

......เพ้อ.....

๐

๐ คิดถึงน้องนงนุชสุดจะหัก
พี่นี้รักทรามสงวนนวลหนักหนา
ใจพี่อยากสนิทชิดกานดา
ตันอุราเอ่ยคำพร่ำรำพัน

๐ วันเวลาผ่านไปใจยิ่งเศร้า
เพราะว่าเราห่างไกลเกินใฝ่ฝัน
เหมือนดั่งกรรมจำพรากต้องจากกัน
ทุกคืนวันอาวรณ์ถอนฤทัย

๐ ใจเฝ้าเพ้อละเมอหาใบหน้านุช
มันแสนสุดทอดถอดเฝ้าอ่อนไหว
มัวแต่คิดเหงาตรมข่มทรวงใน
ฝืนทนไปหวังบุญจะหนุนนำ

๐ กรรมอันใดเคยสร้างช่างมันเถิด
ได้มาเกิดชาติใหม่ใกล้งามขำ
อยู่คู่เรียงเคียงกายหายระกำ
รักสุขล้ำตราบฟ้าดินมลาย

สำนวนกลอนนี้แต่งเมื่อประมาณปี 2509
ได้นำมาแก้ไขใหม่ในวันที่ 15 เม.ย. 56
เรวัต ฉ่อยตระกูล 15 เม.ย. 56

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ......เพ้อ..... (อ่าน 12763 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้