<br>
ความหลังฝังใจ
** เมื่อหลับตาภาพเก่าเฝ้าหลอกหลอน
แม้ยามนอนก็ผวาพาใจสั่น
คิดถึงน้องต้องสะอื้นทุกคืนวัน
พาโศกศัลย์เฝ้าอาลัยไม่เว้นวาย
** ลืมไม่ได้ความหลังยังฝังจิต
นั่งไม่ติดนอนไม่หลับกระสับกระส่าย
ภาพสองเราหลอกหลอนไม่คลอนคลาย
ดูช่างคล้ายมัจจุราชเฝ้าฟาดฟัน
** มองออกไปในสวนยิ่งชวนเศร้า
เห็นนกเคล้าคลอคู่ดูสุขสันต์
หยอกเย้าเล่นเคลียคลอพะนอกัน
อิจฉามันทั้งคู่อยู่ในใจ
** ฝูงผีเสื้อเฝ้าดอมดมชมดอกไม้
อยู่ชิดใกล้เป็นคู่คู่ดูขวักไขว่
มีความสุขตามประสาของนกไพร
มิรับรู้ว่าผู้ใดใกล้จะตาย
** โอ้อกเอ๋ยเกิดมาช่างน่าเศร้า
ต้องปวดร้าวนึกขึ้นมาน่าใจหาย
มีรักแล้วต้องขืนขมตรมใจกาย
เหมือนกับตายทั้งเป็นเช่นตัวเรา
** โลกหนอโลกทำไมช่างใจร้าย
มาทำลายเหมือนกับว่าพาไปเผา
ให้มอดไหม้หมดเยื่อใยไม่เหลือเงา
มีใครเล่าจะเมตตา..... หาไม่มี
|
|
|
กัลปังหา ดอกไม้แห่งท้องทะเล
บ้านกัลปังหา
