ขาดไหบ่ได้

ร้านรวงขึ้นราคาห้าหกเท่า
แกล้งคอเหล้าอย่างข้าน่าสงสาร
คนเคยดื่มลืมคืนตื่นซมซาน
เคาะช้อนจานยามเย็นเล่นดนตรี

ทั้งที่รู้สุราคือยาพิษ
เฮ่อมันติดขวดแก้วเสียแล้วนี่
วันละตองสองก๊งก็ยังดี
ล่อเปรมปรีด์ถึงคลานมีงานบุญ

โลกแตกปริพินาศถ้าขาดเหล้า
เพียงสร่างเมาขยับตัวหัวมึนหมุน
คำเพื่อนรักทักทอบ่เป็นคุณ
โกรธเฉียวฉุนดังบ้าหูตาลาย

ทำนักเลงเก่งกร่างกลางถนน
พบผู้คนเขาเพลียด่าเสียหาย
แยกต้นทางกลางซอยเชื่อบ่อยราย
ไม่ยอมขายหน่ายหนี้บัญชียาว

หมดทางดิ้นสิ้นหอมเหล้าย้อมสี
เปลี่ยนดีกรีเซี่ยงชุนฉุนเหล้าขาว
น้อยพอปลื้มลืมอยากมากครั้งคราว
เปิดปากหาวคอยเศษยื่นเมตตา

ลองเหล้าเถื่อนถูกค่าห้าหกเท่า
เหลือแต่เจ้าเคียงคู่อยู่กับข้า
ชมเดือนพราวดาวน้อยลอยนภา
สุขอุรากว่าใดกอดไหนอน

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ขาดไหบ่ได้ (อ่าน 4791 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้