~* เหมันต์ สายลม *~

ด้วยคือฉันตัวตนคนประจักษ์
เหมันต์ คืออัตลักษณ์เก็บกักหนาว
สายลม คือความว่างทุกทุกคราว
ทุกข์สุขร้าว ปริศนาอยู่หน้าเว็บ

เรียนเชิญท่านทักบ้างยามว่างเว้น
แม้นหลบเร้นชั่วคราวยามหนาวเหน็บ
ความปวดร้าวเยี่ยมกลายแค่ปลายเล็บ
เมื่อคลายเจ็บเยือนหาขออย่าไกล

มิตรภาพตราบนานแรกสานสื่อ
ทุกท่านคือพี่น้องงามผ่องใส
ทุกความคิดเห็นด้วยขออวยชัย
คิดต่างไปใคร่เห็นเป็นโชดดี

แม้นทักมาโดยรอบไม่ตอบกลับ
ขอน้อมรับกับใจแต่ไม่หนี
สนทนา(ปิด)..ปิดไว้สักคราวมี
ขอน้องพี่ เข้าใจให้จำเป็น

ทักมาได้ไม่ตอบคืนมอบด่วน
ทุกอย่างล้วนชวนมองนั้นต้องเห็น
ตอบมิตอบมิใช่ไร้ประเด็น
ใจเย็นเย็นว่างตอบขอขอบคุณ

ทุกข้อความเชิญมาเล่นหน้าเฟซ
ไร้ขอบเขตสื่อสารบริวารอุ่น
เล่นข้อความ เฟซไลน์ อายเป็นทุน
หากเกื้อหนุน ไมตรี ตรงนี้เลย

ด้วยความเคารพค่ะ
พิณจันทร์
๖ ตุลาคม ๒๕๕๗

...สายลม...

เหมันต์ย้อนมาเยือนล้อมเรือนศิลป์
หยาดหยดยินเสียงอ้อนแรมรอนเผย
ถ้อยคำครวญหวนอ่านสื่อสารเคย
มิอาจเฉยต่อความคิดตามเดิม

เหมือนคืนสู่ห้วงหาวในคราวนั้น
คราวที่ฉันสถิตย์มวลมิตรเพิ่ม
หลายสิ่งอย่างพะนอและต่อเติม
บางสิ่งเริ่้มหักเหรวนเรไป

มากผู้คนปนเปทุ่มเทซัด
ควรต้องปัดสัมพันธ์เช่นนั้นไหม
หรือจะต้องคล้องจิตนิมิตใจ
เหตุไฉนถึงต้องสนองนวล

ความเป็นจริงมากหมู่หลายผู้คิด
ย่อมต่างจิตหยัดยืนหรือคืนหวน
ความเกรงใจบางครั้งก็ยังทวน
สิ่งเรรวนคือใจให้ต่างกัน

เมื่อเต็มกลืนอดทนก็หล่นหาย
ที่เคยหมายมิตรแท้ก็แปรผัน
หลายสิ่งอย่างไม่มีที่นิรันดร์
จากยังหวั่นคอยตามเผยความจริง

เมื่อผ่านมาพานพบก็จบสิ้น
เคยเนาถิ่นมากมายมิตรชายหญิง
คงมิต้องหวั่นใจให้ประวิง
ทุกอย่างทิ้งสลายดุจ สายลม

พิณจันทร์
๖ ตุลาคม ๒๕๖๑

*ขอขอบคุณภาพจากเด็กดีดอทคอมค่ะ