...รติมั่น นิรันดร...

...รติมั่น นิรันดร...
(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

ราตรีรุจีร่ำ.................รติพร่ำพะนอนาม
แสงดาวสกาววาม...........ภววาบภวังค์ไหว
แสงเดือนมิเลือนลับ.........ผิระยับระโยงใย
กึ่งกลางระหว่างใจ..........จุติสู่มิรู้ลืม

คืนค่ำลุลำเข็ญ...........ศศิเพ็ญพระพายยืม
กลายกลับระงับปลื้ม........ปิติสิ้นมลายสูญ
เหลือเพียงวจีร้อย............มุติพร้อยและรอยกูณฑ์
เก็บในฤทัยปูรณ์.............ตนุมั่นนิรันดร

รุจี : งาม แสงสว่าง
รติ : ความรัก
ภว : ความเกิด ความมี
ผิ : แม้นว่า
ระยับ : พราวแพรว
จุติ : เคลื่อน
ลำเข็ญ : ลำบาก ยากแค้น
ศศิ : พระจันทร์
พระพาย : เทพเจ้าแห่งลม และพายุ
ปิติ : ความยินดี
มุติ : ความรู้สึก
กูณฑ์ : ไฟ หลุมไฟ
ปูรณ์ : บูรณ์ เต็ม
ตนุ : ฉัน ข้าพเจ้า

Soul Searcher
Inspired to write 14/1/2019

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...รติมั่น นิรันดร... (อ่าน 4170 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้