ดอกไม้โรย
รู้ว่าไม่ยืนยงและคงมั่น
ชี้ถึงขั้นปัญญาว่ารู้แจ้ง
รู้ถ่องแท้แก่ใจไม่เคลือบแคลง
แล้วแจกแจงเพื่อนหมู่ให้รู้ตาม
โน้มตัวลงถ่อมตนพ้นทิฐิ
พร้อมดำริน้อมธรรมนำไถ่ถาม
ให้รู้แจ้งเห็นจริงสิ่งงดงาม
คือกลกามมัวเมาเข้าอบาย
งามน้อยมากมองเห็นเป็นสีสัน
เนิ่นนานวันแดกดับลับสะลาย
มีกำเนิดเกิดแก่แลเจ็บตาย
สู่จุดหมายร่วงโรยโปรยลงดิน
ผลิบานสวยสะพรั่งครั้งเดียวดับ
ไม่หวนกลับคืนใหม่ใครถวิล
หมดความหวังนั่งช้ำน้ำตาริน
ไร้แรงบินจับเจ่าเศร้าโศกา
สายลมแผ่วพัดผ่านก้านกิ่งไหว
บิดปลิวใบหลุดลอยคล้อยเวหา
เงาดวงจันทร์สดใสในธารา
คือมายาความรักมักหลอกลวง
รู้ว่าไม่ยืนยงและคงมั่น
ปีเก่าผันเปลี่ยนไปด้วยใจห่วง
จะโศกเศร้าทำไมใจพุ่มพวง
ทุกสิ่งล่วงเลยผ่านกาลเวลา
แม้ร้าวร่วงห่วงถึงจึงปลอบขวัญ
ขอเธอนั้นสดใสปีใหม่เทอญ
เฒ่าธุลี
