คุยกับเธอเพ้อพร่ำคำเรื่อยเปื่อย
เวลาเหนื่อยแอบระบายแม้หายหน้า
พิมพ์แชทส่งเหมือนเราแต่เก่ามา
เคยชินชาก่อนร้างและห่างไกล
เธอไม่อาจรู้ได้ใจก็ว่า
เหมือนคนบ้าคุยบ่นคนเดียวได้
ไม่มีคนคอยขัดจะกัดใคร
เร้นแฝงใจหยอกเย้าในเงาเธอ
คงทำได้เท่านี้น่ะที่รัก
แอบมาพักบ้านเก่าเราเสมอ
ใจรู้ดีไม่มีวันฉันได้เจอ
ยิ้มเหม่อๆเหงาๆเศร้าเนาะใจ
gintanagan
24/11/63
