…เพ้อ กลางสายฝน (อีกสักครั้ง)…

...เพ้อ กลางสายฝน (อีกสักครั้ง)...

...อยากจะลืมใครบางคน
แต่ฝนฟ้าที่หล่นเทลงมา
กลับพาใจฉันสั่นไหวหวาม
สิ่งซุกซอนซ่อนเร้น
ปลุกเร้าใจให้ตื่นเต้นตูมตาม
เหมือนจะไขว่คว้าพยายาม
ถามหาปฏิญญาของความรัก

ดั่งนิยายขายฝันของวันก่อน
เพียงคำเอ่ยเว้าวอนอักษรสลัก
ใจก็เผลอไปติดหล่ม
กับคารมคมคายวรรค
ที่ซาบซึ้งทรวงอุ่นอย่างละมุนละไมนัก
จนลุ่มหลงพะวงรักไปกับคำทักทาย

ครั้นฝนซาฟ้าสาง
เรื่อชมพูพรายพร่าง พลันชืดจืดจางขาว
แสงระยิบระยับสุกส่องก่องสกาว
ก็ถึงคราวเลือนลับดับสลาย
เหลือเพียงสาบแสงแห่งความทรงจำ
ให้กู่ร่ำคร่ำครวญอยู่มิเว้นวาย

กับคำถาม ความรัก ความฝัน พรรณราย
ว่ามันมีความหมาย เพียงใด...ในหัวใจเธอ

…เอามาปัดฝุ่น เขียนใหม่ครับ…
โซ…เซอะเซอ
25 ธันวาคม 2564

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …เพ้อ กลางสายฝน (อีกสักครั้ง)… (อ่าน 6551 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้