ปีกว่ากว่าผ่านไปได้เล่าเรื่อง
ความต่อเนื่องในอกจึงผกผิน
ให้คิดถึงมาเยือนบ้านเรือนจินต์
อาจยลยินคำอ้างมิว่างงาน
แท้คำอ้าง กระด้างคำ ตกต่ำถ้อย
จะเรียงร้อย คำก็เกิน อายเขินขาน
หมดเรื่องวาง ด้วยห่างเหิน จนเนิ่นนาน
งดสื่อสาร นิ่งเงียบงัน ถึงขั้นลืม
แต่ก็มีบางครั้งหันหลังกลับ
ก่อนนอนหลับเปิดอ่านงานด่ำดื่ม
แอบต่อคำกระซิบหวานหยิบยืม
ยังปลาบปลื้มงานเขาที่เราเจอ
ถึงวันนี้งานน้อยเรียงร้อยส่ง
แต่ยังคงตามดูอยู่เสมอ
ยังคงมีใจประพันธ์ ฉันและเธอ
ฮึกเหิมเห่อ ยังมี อยู่ที่ใจ
แต่ยังมีปรึกษาปัญหาหนัก
ปัญญาหลักอ่านเขียนต้องเรียนใหม่
ด้วยตัวเลขสังขารเริ่มผ่านไป
อักษรไทย แป้นพิมพ์ จิ้มบ่มี
คิดไม่ออกเรื่องราวจึงสาวต่อ
กลอนเก่าขอ เชื่อมส่ง มาลงนี่
ยกมือไหว้รวบรัดสวัสดี
รีบจรรี..หลบไม้เรียว..ประเดี๋ยวมา
พิณจันทร์จ้า
