เมื่อน้ำลดขยะเกลื่อนเหมือนฝันร้าย
ความเสียหายมูลค่ามหาศาล
หน่วยงานรัฐฯอ่อนหัดเรื่องจัดการ
ปล่อยชาวบ้านทุกข์ท้อรอเยียวยา

ยึดระเบียบทุกข้อขอเอกสาร
ทำชาวบ้านสุดทนตะโกนด่า
"จะไปเอาเอกสารที่ไหนมา"
น้ำชัดพาหายไปไหนไม่รู้เลย(เว้ย)

 

ดังเขาว่าน้ำลดตอผุดเห็น
สิ่งซ่อนเร้นพลันกระจ่างต่างเปิดเผย
ความสามารถจัดการคือ"ละเลย"
แล้วคอยเอ่ยอ้อมค้อมมิยอมทำ

มีขั้นตอนเพื่อชะลอการช่วยเหลือ
มีข้อแม้ทุกเมื่อจนน่าขำ
ความยืดหยุ่นมิเคยใช้ใจน้อมนำ
เพราะหลักจำคือทำเมิน..ใจประชา

ทำเพียงแต่ลวก-ลวก พวกใจคด
มิจับจด"จรรยาบรรณ"ยังมั่นหน้า
ผู้มีสิทธิ์แต่ไร้เสียงแห่งธรรมา
เป็นอีกาหากิน...บนซากคน.