...หนูอ่อนภาษาไทย               ไม่ว่าใครก็บอกหนู
การบ้านของคุณครู                หนูไม่รู้วิธีทำ
...ครูให้แต่งกาพย์ส่ง              หนูยังงงการเลือกคำ
หนูได้แต่ท่องจำ                ความสำคัญนั้นฉันใด
...แต่งกลอนก็พอทน               หนูไม่บ่นทนแต่งไป
ต่อมาหนักขึ้นไป                โคลงไม่ไหวใครช่วยที
...ครานี้ถึงแต่งฉันท์                อะไรกันฉันอยากหนี
ความรู้ประดามี                          ไม่พอที่จะแต่งเลย
...หนูขอความเมตตา               กลับโดนด่าเอาเฉยเฉย
คนช่วยไม่มีเลย                หนูไม่เคยจะเข้าใจ
...ไม่รักหรือใฝ่ดี                วัดตรงนี้หรือไฉน
หนูแต่งเองไม่ได้                หนูจะไปทางไหนดี
...งั้นหนูก็ขอลา                พอทีหนาหันหลังหนี
สายวิทย์นั้นยังมี                พวกพี่พี่ที่เมตตา
...โจทย์เลขแสนยากยิ่ง           หนูถามจริงตอบจริงมา
หนูเห็นที่พึ่งพา                          จึงหันหาความเข้าใจ
...หนูอ่อนภาษาไทย                ก็ผู้ใดเล่าผลักไส
เด็กน้อยย่อมเข้าใกล้                แสงส่องให้ได้เติบโต

สมาชิกหมายเลข 1461745 
http://pantip.com/topic/32337644
=====

แบ่งปันความคิดเห็นกันนะครับ

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

...หนูน้อย นะขอ คุรุถนอม............แนะตะล่อม กมลงาม
เรียนรู้ สงบ สติ ผละทราม............ขณะซึ่ง สนุกเรียน

...เด็กน้อย นะคอย คุรุประคอง......จิตปอง ขยันเพียร
ทางธรรม จะมุ่งมุ ลุ บ่เบียน...........ปฏิบัติ ขจัดเข็ญ

ตะล่อม = ว. ลักษณะการพูดหว่านล้อมหรือรวบรัดให้เข้าสู่จุดหมายหรือเข้าประเด็น
เบียน = ก. รบกวน, ทําให้เดือดร้อน

ครูจะสอนใคร?

คุณครูขา... อย่าด่า ว่าโง่ว่าเง่า
ดึงเทือกเถา เหล่ากอ มาข้องเกี่ยว
หนูเกิดมา โง่อยู่ หนูคนเดียว
ไม่มีญาติ มาเอี่ยว เกี่ยวกับใคร

หนูยังเยาว์ หนักหนา ปัญญาทู่
ไม่เหมือนกับ คุณครู หรือผู้ใหญ่
หนูจึงมา โรงเรียน ด้วยจำใจ
หวังจะได้ เรียนรู้ สู้ฝ่าฟัน

หนูอยากรู้ ปราดเปรียว เฉลียวฉลาด
อยากเก่งกล้า สามารถ ดังวาดฝัน
หนูจึงมา หาครู ผู้สำคัญ
หวังครูนั้น เป็นที่หนึ่ง ได้พึ่งพา

หนูอยากเป็น คนเก่ง ให้ใครทัก
เป็นเด็กดี ที่ครูรัก เสียหนักหนา
หนูไม่อยาก โง่หรอก บอกเจตนา
แต่อับจน ปัญญา ว่าอย่างไร

คุณครูขา... อย่าด่าว่า อย่ารำคาญ
หนูเองก็ ทรมาน เป็นไหนไหน
ครูก็ดุ เพื่อนก็ล้อ จนท้อใจ
พ่อแม่ใส่ สับโขก กะโหลกบาน

คุณครูขา อดทน หน่อยเถิดหนา
คิดเมตตา หนูสักคน พอพ้นผ่าน
ถ้าหากหนู ฉลาดเฉลียว จนเชี่ยวชาญ
หนูก็ไม่ ซมซาน มาหาครู

ถ้าทุกคน เลิศแล้ว เป็นแก้วมณี
ไม่ต้องมี โรงเรียน ให้เพียรสู้
ไม่ต้องมี คนสอน ป้อนความรู้
อาชีพหรู ครูก็ไร้ คนไยดี

คุณครูขา... อย่าด่า ว่าโง่ว่าเง่า
ถึงเทือกเถา เหล่ากอ ให้บัดสี
ถ้าเด็กโง่ อย่างหนู นั้นไม่มี
สุดท้ายนี้- แล้วครู จะสอนใคร!

รัตนธาดา แก้วพรหม

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=27130.msg212117;topicseen#msg212117