♥♥♥
"จรดปากกา..พรรณนาคำว่าแม่"♥♥♥
(ตอน...
ครรภ์มารดา)
ประพันธ์โดย...
หญิง* * * * *
♥สองมือกราบทาบเท้า
"แม่"เรานี้
หญิงหนึ่งที่ประเสริฐล้ำเลิศค่า
เปรียบมิได้พ่ายสิ้นน้ำดินฟ้า
ขอบูชาถักถ้อยร้อยเรื่องราว
♥เชิญชมครรภ์มารดรก่อนจุติ
เริ่มก่อผลิเลือดก้อนอุทรสาว
ประจำเดือนเคลื่อนคลาดขาดคราคราว
เริ่มรู้ข่าวโชคดีมีดวงใจ
♥สุดแสนปลื้มดื่มด่ำฉ่ำทรวงแท้
คำว่าแม่เริ่มก้องผ่องไสว
เลือดก่อตัวเก็บกักถักสายใย
ครบสี่เดือนรวมได้เป็นกายกลอย
♥ครั่นเนื้อตัวโรยรินลิ้นเฝื่อนฝาด
ปรวนแปรธาตุอาเจียนเวียนหัวบ่อย
แม้อยากเปรี้ยวคาวหวานทานประดอย
ห่วงลูกน้อยในครรภ์อันตราย
♥ซีดเซียวร่างโทรมทรุดมิผุดผาด
แต่พิลาสในจิตโลหิตสาย
คราดิ้นโดนดุ๊บดั๊บขยับกาย
ชื่นมิวายชายหญิงไม่ชิงชัง
♥บรรลุเก้าเดือนรู้สู่ช่วงท้าย
บวมขาซ้ายและขวาล้ายืนนั่ง
แทบอาสัญร้าวรวดเจ็บปวดจัง
ตอนรินหลั่งเลือดลอดคลอดเรามาหญิง
ปล.ตอนที่เราอยู่ในท้องแม่ "หญิง" คิดว่าแม่ลำบากที่สุดแล้วค่ะและต้องทนอยู่คนเดียวไม่มีใครช่วยได้
ไม่เหมือนตอนที่เราคลอดมาแล้ว ยังมีพ่อ+ญาติๆช่วยอุ้มชูได้
ฉะนั้นกลอนบทนี้ "หญิง" จึงขอรำลึกคุณมารดา เน้นแค่ตอนที่อยู่ในครรภ์ค่ะ
