ขบวนหมากแห่ไปไม่รอช้า
เพื่อจะมาสู่ขอลออขวัญ
หวังพิสูจน์รักแท้แน่นิรันดร์
ดังจำนรรจ์สรรค์ถ้อยของกลอยใจ

เป็นรักแรกแทรกทรวงด้วยห่วงหา
ปรารถนาหนึ่งเดียวมิเกี่ยวไหน
เฉกคำกลอนอ้อนออดที่พลอดไป
จริงหรือไม่ได้รู้วันนี้เอย

ตะวัน

แม้ชายชังพ่ายรักทักน้องหญิง
รักพี่ยิ่งฤดีชื่นมิขื่นขม
จะมิทำช้ำใดให้ระทม
เพียงได้บ่มรักนิรันดร์เท่านั้นพอ

จะแทรกซึมทรวงในสู่สายเลือด
อย่าแห้งเหือดเมตตาแค่มาขอ
เปิดโอกาสน้องนี้ที่ยังรอ
มิเคยท้อต่อขานทุกกาลไป

สิริวตี

แค่น้ำคำอ่านแล้วอย่าไปคิด
แค่ลิขิตสร้างเพ้อวันเกลอหน่วง
แต่รักพี่ที่ให้ไม่ต้องทวง
รักทั้งปวงจากใจที่ใสจริง

ถนอมวันคืนชื่นอุรายิ้ม
ด้วยเปรมปริ่มสองเราเจ้าพี่หญิง
หากวันใดมีทุกข์สุขละทิ้ง
จะตรงดิ่งมามอบเพื่อปลอบโยน

สิริวตี
 

ความรักอยากเจอใจจะขาด
หากภพสบชาติมิอาจหนี
หวังได้เกษมเปรมปรีดิ์
แต่ยังมิมีในโลกจริง

ยังรอเรื่อยไปแม้ไม่พบ
รักแท้ประสบดีทุกสิ่ง
มีแต่รักลวงมาท้วงติง
ทอดทิ้งเหลือไว้ให้เดียวดาย

สิริวตี