เพราะไม่มีใครให้ห่วงให้คิดถึง
ใจมันจึงหงอยเหงาใจเจ้าเอ๋ย
ใช้ชีวิตซ้ำ ๆทำ เหมือนเคย
วันล่วงเลยคืนล่วงลับอับเฉาจริง
เคยดูแลก่อนนั้นมันเหนื่อยหนัก
แต่เพราะรักจึงพร้อมยอมทุกสิ่ง
ป้อนอาหารป้อนยาให้ไม่ประวิง
ไม่ทอดทิ้งกันไปในวัยชรา
...................................
แต่เมื่อพ่อจากไปทิ้งให้เศร้า
แม่จึงเหงาเดียวดายอาลัยหา
ความทรงจำ เลือนไปไม่ย้อนมา
วันเวลามืดมิดถูกปิดตาย...
