กรรณิการ์น้องชอบมอบแด่พี่
ทั้งทรวงนี้รักมั่นมิหวั่นไหว
ก้านดอกสีแสดส้มกลมกล่อมใจ
หอมละไมยั่วยวนชวนพิศเอย

สิริวตี

เก็บลั่นทมห่มรักชักนำให้
พี่คนดีชื่นใจไปเสมอ
จะหอมเย็นเป็นสุขสนุกนะเออ
เหมือนพร่ำเพ้อหน้าบ้านงานสองเรา

วันนี้น้องนั้นว่างเคยแวะหา
เห็นพี่ยาอยู่เดียวเปลี่ยวใจเหงา
อยากได้ดอกอะไรคลายบรรเทา
จะเสกเย้าเคล้าสุขคลุกฤดี

สิริวตี
 

กรรณิการ์สุดชอบน้องมอบให้
ซื้อปลูกไว้ในสวนยวนจินต์นี่
หอมละมุนกรุ่นไอในมาลี
ขอยวนยีพี่เพลินเดินมาวาง

อย่าเพิ่งทิ้งทำน้องต้องเหงานะ
สิ่งใดจะหมายไว้ไม่รู้ห่าง
จะหามาให้พี่ในที่ทาง
อย่าเมินหมางบอกน้องปองเอาใจ


สิริวตี
 

พวกเรานี้เปรียบเรือนเสมือนไม้
หอมละไมไม่ร้างห่างอุดหนุน
เมื่อภมรดอมดมห่มการุญ
ก็มีสุนทรีดีประปราย

แต่จะคิดแค่ภมรจรมาเย้า
ก็คงเศร้าตรมอยู่มิรู้หาย
เพราะดอมแล้วอำลามามากมาย
จึงมิวายแค่เรามองของปรายตา

สิริวตี
 

รักกันไว้ดีกว่าชังนั่งฟังนะ
พี่ควรจะรักพ้องกับน้องหญิง
ชายมิมีให้สร้างจางพึ่งพิง
อย่าเมินทิ้งน้องนะจะคร่ำครวญ

สิริวตี

 
หญิงกะหญิงก็ได้นะ ชายไม่มีให้แซวละ อิอิ

อีกอย่างแซวมากเดี๋ยววตีกลัวโดนเก็บง่ะ..ดีนะเนี่ยพี่วิรินเตือน  555
 

อย่ากลับคำกลับความนะทรามเจ้า
หากว่าเราเป็นกระเทยอย่าเลยหนี
หากว่าเรามิใช่ชายคล้ายสตรี
อย่าร้องยี้ลี้หายให้หน่ายทรวง

ประหนึ่งรักวันแรกเพราะพรหมสร้าง
เลยตามเฝ้าดูห่างอย่างหนักหน่วง
หลงความเฮความฮากล้าทะลวง
อยากได้มาไว้ควงดวงหทัย

สิริวตี
 

เขียนไปได้ แหะๆ