ชีวิต...
....................
เก็บดอกบัวแบกไว้ไปให้แม่
ส่วนที่แก่มีฝักเอาหักขาย
บึงนี้หนามาประจำย่ำโคลนทราย
มองดูคล้ายบ้านเราเข้า..ทุกยาม
...
เด็กจนจนอย่างเราเศร้าตลอด
จะอิดออดได้ไงใคร่ขอถาม
ตื่นพร้อมพ่อเข้าป่าสองขาตาม
ตีสอง-สามสะพายเบ็ดไปทงปลา
..
หกโมงเช้าเอาฝักบัวมัดหัวหาง
ใส่กระจาดขายวางข้างข้างข่า
สองโมงครึ่งสะพายย่าม..ข้ามทุ่งนา
สายทุกครั้งทุกครา..ครูด่าตี
...
ถูกไม้เรียวเขียวก้นต้องทนนั่ง
ไม่เคยรอดสักครั้งเบื่อจังซี่
เหนื่อยจะเล่าราวเรื่อง..เปลืองวจี
เกือบสองปี..เพื่อนเล่า..ครูเข้าใจ
....
แปดเก้าขวบแค่นั้น..ฉันช่วยแม่
ทั้งทอดแห..หากบ..จับปลาไหล
เก็บผักบุ้ง..ผักแว่นไกลแสนไกล
ทงปลาได้..ใส่เกลือเชื่อไหมเอย
..
ผัดสายบัวใส่ไข่..ไปกินครับ
ไม่สับปลับรับรอง..เพื่อนมองเฉย
เเถมพรึมพรำคำเดียว..เซี่ยวจริงเอย
มันชอบเอ่ยอ้างอิง..แบบทิ้งทวน
...
พักกลางวันวุ่นวายนั่งรายล้อม
ใครแกงอ่อมแกงไก่ก้มกินง่วน
ยิ่งผัดเผ็ดเด็ดจังต้องนั่งดวล
มันชอบสวน..สายตาเหมือนด่าเรา
..
มันบอกว่า..มึงพกผัดสายบัวมาทุกวัน
