ส่งสุขมาบ้างเถอะท่านเอ๋ย
...
เมื่อไหร่นะท้องฟ้าจะสดใส
จะขอสูดกลิ่นไอของความสุข
เบื่อจังจ๊ะวันวันมีเเต่ทุกข์
นึกว่าเราสนุก...นักหรือไร
..
ตื่นแต่เช้าเข้าตลาด..อนาถนัก
ภาระก็หน่วงหนัก..น้ำตาไหล
ห้าสิบสี่ปีนี้..รู้เอาไว้
ยังไม่มีสิ่งใด..งอกเงยงา
..
มีแต่ลูก..เหลนหลาน..บานสะพรั่ง
คนโน้นนั่ง..คนนี้นอน...สลอนหน้า
ยามครอบครัวตกยาก..ลากกันมา
ขออาศัยชายคา..คุ้มกายี
..
ชีวิตมีแต่เรื่อง..ราวตลอด
คนนั้นคลอดคนนี้คลาน..คนโน่นหนี
คนนู้นแย่..คนนี้จน...คนนั้นมี
อีกกี่ปี..กันนะจะสบาย
...