ป่าแสน(ไม่)สุข
.....
ลมพัดใบไม้..ไม่ขาดสาย
เม็ดทรายปลิวว่อน..ร่อนจังหวะ
กิ่งก้านเล่นลม..มิลดละ
ดอกแก่เกะกะ..กองเต็มพื้น
..
มดดำนำขบวน..ชวนกันหนี
หัวชี้..งงงวย..ด้วยแตกตื่น
องุ่นลองกอง..มองน่ากลืน
มะรืนลมสงบ..อย่าหลบพลัน
..
กวางน้อยคอยแม่..ชะแง้หา
จวนเย็นแม่จ๋า..ฟ้าดังลั่น
ผลไม้ไม่มี...หรือไรกัน.
ยอดหญ้าติดฟัน..ฉันเบื่อกิน
..
ช้างป่าขาเจ็บ..เล็บก็ฉีก
น่องซีกด้านซ้าย..คล้ายมีกลิ่น
หนามตำต้นขา..เป็นอาจิณ
นอนดิ้นเดือดดาล..จนลานเท
..
ต้นหญ้ากรีดร้อง..ก้องไพรสัณฑ์
ปี้ป่นแล้วนั่น..ช่วยหันเห
ท่านช้างพลายจ๋า..อย่าเกเร
ยอดเขียวระเน..ระนาดแล้ว
..
หุบปากใบเฟิร์น..ยามเดินเจ็บ
หยุดเหน็บขอเตือน..แม่เพื่อนแก้ว
เหยียบเจ้าจมดิน..สิ้นเนินแนว
หากแว่วเสียงซ้ำ..โปรดจำไว้
..
ข้ายิ่งเจ็บขาอยู่..สงสัยจะเป็นหนองแหงแหง.
