มัศยา
....
แหวกว่าย สายน้ำยามเหว่ว้า
มัศยา ตากลมว่ายชมแสง
ผุดขึ้น เหนือน้ำกำลังแรง
มองแสง จันทราคราค่ำคืน
..
ท่านสวย จริงจริงรัญจวนจิต
ยิ่งพิศ ยิ่งงามยามชมชื่น
วันนี้ ก็สวยดั่งวานซืน
มะรืน คงสง่ากว่านี้นะ
..
อยากอยู่ เหนือน้ำยามแสงส่อง
เที่ยวท่อง ล่องลอยคอยจังหวะ
เฝ้าดู ด้วยใจไม่ลดละ
ปล่อยปละ สายตานั้นหามี
..
มัศยา อย่างเราเหงายิ่งนัก
ไร้เพื่อน ไร้รักไร้ศักดิ์ศรี
แค่ปลา ตากลม..ข่มฤดี
ชาตินี้ แค่เห็นเป็นบุญตา
..
กวีชาวบ้าน
