สวรรค์ชาตินี้
...
ข้ารักเอ็ง..เอ็งรู้ข้าดูออก
หากข้าบอกตอกย้ำ..คงขำยิ่ง
ข้าจีบเอ็งเก่งไหมจนได้อิง
เอ็งห้ามทิ้งข้าด้วย..ช่วยสาบาน
..
ใบเขียวเขียวสดสด..เอ็งรดน้ำ
ข้าคนทำคนตัดยามผลัดก้าน
เอ็งปรวนดินถอนหญ้าอยู่ช้านาน
ข้าขึ้นบ้านเอ็งตามตูด..ไม่พูดจา
..
หกสิบปีสี่เดือนเหมือนสวรรค์
เอ็งมุ่งมั่นทำสวนมิกวนข้า
เอ็งนึ่งข้าวดาวไข่ใส่น้ำปลา
ส่งสายตาซึ้งซาบอาบสัมพันธ์
..
นรกขุมไหนไหน..ไม่เคยเห็น
สุขฤทัยในสิ่งเป็น..เช่นสวรรค์
ยามข้าร้อนราวไฟเอ็งไหวทัน
ไม่ดุดันหันสู้..รู้อารมณ์
..
ปัจจุบันบ่งบอกเสียงหยอกเย้า
แม้แข้งเข่าล้มลุก..ครองสุขสม
ด้วยจิตเกิดก่อความเกลียวกลม
รู้จักข่ม..อารมณ์ตัวรู้ชั่ว-ดี
..
กวีชาวบ้าน